Ты не будешь со мной - НЭНСИ

Очень жаль, ты не со мной, я не знаю, как мне быть.

Я устал, я так устал, да и что там говорить.

Ты, наверное, забыла, ты забыла, как вчера,

Я простил тебе обиды, я простил тебе слова,

Что рассказаны тобою были, а не кем другим,

И уже в который раз, прошу: «давай поговорим».

Но не хочешь даже слышать ты наивные слова,

Что люблю тебя я, девочка, и просто без ума

От твоих, как море, синих глаз, от алых маков губ,

Что меня вчера касались, как бы в шутку и вдруг

Затаив дыханье я несмело как-то сказал,

Что такой, как ты, я вовсе никогда не встречал,

Что хочу тебя я видеть каждый день и каждый час,

Но не создан был, наверно, этот мир для нас.

И смеялась надо мной ты тогда и смеёшься сейчас.

Ты не будешь со мной

Да, да, да, не судьба, это понял я.

Так скажи зачем, ну, зачем встретил я тебя?

Подарила много радости и слёз,

Может быть и вспомнишь букет из белых роз,

Нежных и колючих, как любовь твоя,

Никогда, никогда не смогу забыть тебя,

Потому что просто я без ума.

От твоих, как море, синих глаз, от алых маков губ,

Что меня вчера касались, как бы в шутку и вдруг

Затаив дыханье я несмело как-то сказал,

Что такой, как ты, я вовсе никогда не встречал,

Что хочу тебя я видеть каждый день и каждый час,

Но не создан был, наверно, этот мир для нас.

И смеялась надо мной ты тогда и смеёшься сейчас.

Ты не будешь со мной.

Het is jammer, je bent niet bij me, ik weet niet wat ik moet doen.

Ik ben moe, ik ben zo moe, en wat kan ik zeggen.

Je bent het waarschijnlijk vergeten, je bent het vergeten zoals gisteren

Ik vergaf je beledigingen, ik vergaf je woorden,

Wat door jou is verteld, en niet door iemand anders,

En voor de zoveelste keer vraag ik: "laten we praten."

Maar je wilt niet eens naïeve woorden horen,

Dat ik van je hou, meisje, en gewoon gek

Van je blauwe ogen als de zee, van rode klaprozen,

Dat ze me gisteren aanraakten, als voor de grap en plotseling

Ik hield mijn adem in en zei ooit verlegen:

Dat ik nog nooit iemand zoals jij heb ontmoet,

Dat ik je elke dag en elk uur wil zien,

Maar deze wereld is waarschijnlijk niet voor ons geschapen.

En je lachte me toen uit en je lacht nu.

Je zult niet bij mij zijn

Ja, ja, ja, niet het lot, dat begreep ik.

Dus vertel me waarom, nou, waarom heb ik je ontmoet?

Gaf veel vreugde en tranen,

Misschien herinner je je een boeket witte rozen,

Teder en stekelig, zoals je liefde,

Nooit, nooit kan ik je vergeten

Omdat ik gewoon gek ben.

Van je blauwe ogen als de zee, van rode klaprozen,

Dat ze me gisteren aanraakten, als voor de grap en plotseling

Ik hield mijn adem in en zei ooit verlegen:

Dat ik nog nooit iemand zoals jij heb ontmoet,

Dat ik je elke dag en elk uur wil zien,

Maar deze wereld is waarschijnlijk niet voor ons geschapen.

En je lachte me toen uit en je lacht nu.

Je zult niet bij mij zijn.