Protokoll einer Folter - Nagelfar

Sein Schein schickt meinen Geist ins Verderben

Reizt die Nerven, schѓ¤rfen durch Leid jene Lust

Blicke Seiner erschaudern mich

Der Hass schѓјrt die Angst, zu tѓ¶ten die Last

Wenn das Licht kapituliert

Umringt vom tiefen Schwarz der Nacht

Gefѓјhrt von altgeschѓ¤rften Instinkten

Hat es in meinem Herzen gelacht

«Hѓ¶ret dumpf mein Herzchen schlagen!»

«Hѓ¶ret dumpf mein Herzchen schlagen!»

Betrete ich die verbotenen Zonen

Und ziehe in eine leise Schlacht.

«Hѓ¶ret dumpf sein Herzchen schlagen!»

«Hѓ¶ret dumpf sein Herzchen schlagen!»

Schauder beim Antlitz des Greisen

Gedanken ihn zu tѓ¶ten — es zu tѓ¶ten

Auf immer ledig zu werden

Seinen schauderhaften Blick

Wie schimmerte es, wenn der Staub das Licht umflog

Schimmerndbleich — und doch so mild

So bot ich mir den reichsten Zoll

Zerbarst wild

Den leiblichen Groll

Ein Schrei weckte die Wacht

Die Hast verstѓ¤rkte den Mut

Die erschreckende Natur der Gefahr

Verhalf mir zum unsѓјhnbaren Fall

In aller Nacht ein dѓјnnzarter Strahl

Sein Aug' geblendet, in aller Nacht bis zur Acht

Doch versehrt blieb er — blieb es

Bis zur Acht!

Zijn gloed stuurt mijn geest naar de ondergang

Prikkelt de zenuwen, scherpt die lusten aan door lijden

Zijn blikken doen me huiveren

Haat voedt angst, doodt de last

Wanneer het licht zich overgeeft

Omringd door het diepe zwart van de nacht

Geleid door aangescherpte instincten

Het lachte in mijn hart

"Hoor mijn hartje dof kloppen!"

"Hoor mijn hartje dof kloppen!"

Ik betreed de verboden zones

En ga een stille strijd aan.

«Hoor zijn hart dof kloppen!»

«Hoor zijn hart dof kloppen!»

Een huivering op het gezicht van de oude man

Gedachten om hem te doden - hem te doden

Voor altijd single zijn

Zijn vreselijke blik

Hoe het glinsterde toen het stof om het licht vloog

Glinsterend bleek - en toch zo mild

Dus bood ik mezelf de rijkste gebruiken aan

wild barsten

De lichamelijke wrok

Een schreeuw wekte de bewaker

Haast meer moed

De angstaanjagende aard van het gevaar

Hielp me naar de onverzoenlijke val

In de hele nacht een dunne, delicate straal

Zijn ogen zijn verblind, de hele nacht tot acht uur

Maar hij bleef geblesseerd - het bleef

Tot acht!