Словно тысячу лет назад - Надежда Кадышева, Золотое кольцо

Словно тысячу лет назад, снова птицы на юг летят,

Заметает листва следы и кивают в саду цветы.

В поле бродит ночная мгла, где любовь стороной прошла,

Где доносится дальний зов из неясных обманных снов.

Проигрыш.

Словно тысячу лет назад, заметает листва следы.

Снова в сердце слова звучат, что со мною был рядом ты.

Проигрыш.

Словно тысячу лет назад, нам бы мчаться на край земли,

Где всё те же слова звучат — расставания и любви.

Проигрыш.

Но всё тот влекущий взгляд я встречаю в иных мирах,

Словно тысячу лет назад отражаясь в твоих глазах.

Словно тысячу лет назад отражаясь в твоих глазах.

Net als duizend jaar geleden vliegen de vogels weer naar het zuiden,

Bladeren verbergen hun sporen en bloemen knikken in de tuin.

Nachtnevel dwaalt door het veld, waar liefde is voorbijgegaan,

Waar een verre oproep komt uit obscure bedrieglijke dromen.

Verliezen.

Als duizend jaar geleden veegt gebladerte sporen op.

Weer klinken in mijn hart de woorden dat je naast me was.

Verliezen.

Net als duizend jaar geleden, zouden we ons naar de uiteinden van de aarde haasten,

Waar allemaal dezelfde woorden klinken - afscheid en liefde.

Verliezen.

Maar al die verleidelijke blikken die ik in andere werelden ontmoet,

Zoals duizend jaar geleden weerspiegeld in je ogen.

Zoals duizend jaar geleden weerspiegeld in je ogen.