Шальное лето - Надежда Кадышева

Когда тебя я повстречала,

Меня твой взгляд околдовал.

Я, как девчонка, растерялась

И позабыла все слова.

А мне подруги говорили, —

Нельзя так голову терять.

Сама я знала, да забыла,

И не хотела вспоминать.

Я не думала, любила,

И вся, как роза алая, цвела;

И было лето, шальное лето,

Что за любовь у нас с тобой была!

Ты помнишь, милый,

Как я любила,

И как с тобою счастлива была!

Нам не вернуть того, что было;

Я не жалею, боль прошла.

Все то, что лето подарило,

Однажды осень отняла.

И я так тихо прошептала

С последним криком журавлей, —

Судьба отмерила так мало,

Так мало дней любви моей!

Я не думала, любила,

И вся, как роза алая, цвела;

И было лето, шальное лето,

Что за любовь у нас с тобой была!

Ты помнишь, милый,

Как я любила,

И как с тобою счастлива была!

Toen ik je ontmoette

Je blik heeft me betoverd.

Ik ben verloren als een meisje

En ik vergat alle woorden.

En mijn vrienden vertelden me, -

Je kunt zo je hoofd niet verliezen.

Ik wist het zelf wel, maar ben het vergeten

En ik wilde het me niet herinneren.

Ik dacht niet dat ik van hield

En alles bloeide als een scharlaken roos;

En het was zomer, gekke zomer,

Wat een liefde hadden we met jou!

Weet je nog, schat?

Wat hield ik van

En wat was ik blij met jou!

We kunnen niet teruggeven wat was;

Ik heb er geen spijt van, de pijn is weg.

Al die zomer gaf

Eens nam de herfst weg.

En ik fluisterde zo zacht

Met de laatste kreet van de kraanvogels, -

Het lot zo weinig gemeten

Zo weinig dagen van mijn liefde!

Ik dacht niet dat ik van hield

En alles bloeide als een scharlaken roos;

En het was zomer, gekke zomer,

Wat een liefde hadden we met jou!

Weet je nog, schat?

Wat hield ik van

En wat was ik blij met jou!