Расцвела под окошком белоснежная вишня - Надежда Кадышева

Расцвела у окошка белоснежная вишня.

Из-за тучки далекой показалась луна.

Все подружки по парам в тишине разбрелися,

Только я в этот вечер засиделась одна.

Вспомни, мой ненаглядный, как тебя я встречала.

Мне казалось, что счастье — это ты, дорогой.

Все как лучшему другу я тебе доверяла.

Почему же сегодня ты прошел стороной?

Никому не поверю, что другую ты любишь.

Приходи на свиданье, и меня не тревожь.

Неужель в моем сердце огонечек потушишь?

Неужели тропинку ты ко мне не найдешь?

Een sneeuwwitte kers bloeide bij het raam.

De maan verscheen van achter een wolk.

Alle vriendinnen gingen zwijgend in paren uiteen,

Alleen zat ik die avond alleen.

Onthoud, mijn geliefden, hoe ik je heb ontmoet.

Het leek me dat jij het geluk bent, lieverd.

Ik vertrouwde je als mijn beste vriend.

Waarom kwam je vandaag langs?

Ik zal niemand geloven dat je van een ander houdt.

Kom op een date en stoor me niet.

Kun je het vuur in mijn hart doven?

Kun je geen pad naar mij vinden?