Ой, калина, ой малина - Надежда Кадышева, Золотое кольцо

Ой, калина, ох, малина, речки тихая вода,

Ты скажи, скажи, калина: «Как попала ты сюда?»

Как-то раннею весною парень бравый прискакал,

Долго мною любовался, а потом с собой забрал.

Проигрыш.

Он хотел меня — калину посадить в своём саду.

Не довёз он — в землю бросил, думал, что я пропаду.

Проигрыш.

Я за землю ухватилась, стала на ноги свои.

Проигрыш.

Трактористы, комбайнеры, каждый день бывают тут,

Тонких веток не ломают цвет мой белый берегут.

Проигрыш.

Ты не дуй, голубчик ветер, не считай за сироту,

Я с землею, породнилась, вот по-прежнему цвету.

Проигрыш.

Ой, калина, ох, малина, не кручинься ты совсем,

Ты цвети, цвети, калина, ты цвети на радость всем!

Ты цвети, цвети, калина, ты цвети на радость всем!

Oh, viburnum, oh, framboos, stille waterrivieren,

Je zegt, zeg, viburnum: "Hoe ben je hier gekomen?"

Eens in het vroege voorjaar galoppeerde een dappere man,

Hij bewonderde me lange tijd, en toen nam hij me mee.

Verliezen.

Hij wilde dat ik viburnum in zijn tuin zou planten.

Hij nam het niet aan - hij gooide het in de grond, hij dacht dat ik zou verdwijnen.

Verliezen.

Ik greep de grond, ging op mijn voeten staan.

Verliezen.

Tractorchauffeurs, combiners, komen hier elke dag,

Dunne takken breken niet de kleur van mijn witte koesteren.

Verliezen.

Blaas niet, mijn lieve wind, beschouw jezelf niet als een wees,

Ik ben met de aarde, ik werd verwant, en hier ben ik nog steeds in bloei.

Verliezen.

Oh, viburnum, oh, framboos, helemaal niet draaien,

Je bloeit, bloeit, viburnum, je bloeit voor de vreugde van iedereen!

Je bloeit, bloeit, viburnum, je bloeit voor de vreugde van iedereen!