Купавы - Надежда Кадышева

Как далеко дороги пролегли!

Как широко раскинулись угодья!

Как высоко над зыбким половодьем

Без остановки мчатся журавли!

В лучах весны — зови иль не зови!

-

Они кричат всё радостней, всё ближе…

Вот снова игры юности, любви

Я вижу здесь, но прежних не увижу.

И обступают бурную реку

Всё те ж цветы, но девушки другие,

И говорить не надо им, какие

Мы знали дни на этом берегу.

Проигрыш.

Бегут себе, играя и дразня,

Я им кричу: — Куда же вы?

Куда вы?

Взгляните ж вы, какие здесь купавы!

-

Но разве, кто послушает меня…

Взгляните ж вы, какие здесь купавы!

-

Но разве, кто послушает меня…

Но разве, кто послушает меня…

Но разве, кто послушает меня…

Hoe ver liepen de wegen!

Hoe breed zijn de velden!

Hoe hoog boven de onstabiele vloed?

Kranen haasten zich non-stop!

In de stralen van de lente - bel of bel niet!

-

Ze schreeuwen vrolijker, steeds dichterbij...

Hier zijn weer de spelen van de jeugd, liefde

Ik zie hier, maar ik zal de vorige niet zien.

En omringen de stormachtige rivier

Allemaal dezelfde bloemen, maar de meisjes zijn anders,

En het is niet nodig om ze te vertellen wat

We kenden de dagen aan deze kust.

Verliezen.

Ze rennen naar zichzelf, spelend en plagend,

Ik roep naar ze: - Waar ga je heen?

Waar ga je heen?

Kijk eens aan, wat voor baden zijn hier!

-

Maar wie luistert er naar mij...

Kijk eens aan, wat voor baden zijn hier!

-

Maar wie luistert er naar mij...

Maar wie luistert er naar mij...

Maar wie luistert er naar mij...