Morir O Matar - Nacho Vegas

Te sentaste justo al borde del sofá

Como si algo allí te fuera a morder

Dijiste: «Hay cosas que tenemos que aprender

Yo a mentir y tú a decirme la verdad

Yo a ser fuerte y tú a mostrar debilidad

Tú a morir y yo a matar.»

Y después se hizo el silencio y el silencio fue a parar

A una especie de pesada y repartida soledad

Y la soledad dio paso a un terror que hacia el final

Nos mostró un mundo del que ninguno quisimos hablar

Y así eran nuestras noches y así era nuestro amor

Comenzaba en el silencio, continuaba en el terror

Y otra vez de allí al silencio.

Dime, ¿para qué hablar

De lo que pudo haber sido y de lo que jamás será

Tratando de adivinar qué fue eso que hicimos tan mal?

Si, en fin, se trata de morir o de matar

Así que, si aún andas por aquí

Y alguien vuelve a prometerte amor

Con dinero, encanto y alguna canción

Por favor, prepárate para huir

Vete lejos y limítate a observar

Esta escena tan vulgar

Conoció a unas cien mujeres y a cincuenta enamoró

Conoció a otros tantos hombres y con tantos se acostó

Y fundió todo el dinero y la gente se cansó

De escuchar noche tras noche la misma triste canción

Y ahora ve que el universo es un lugar vacío y cruel

Cuando no hay nada mayor que su necesidad en él

Y encendiendo un cigarillo se comienza a torturar

Y habrá cerca alguien gritándole «hágase tu voluntad»

Y el «la culpa sólo en parte es mía y en parte lo es de los demás»

De lo que se trata es de morir o de matar, de morir o matar

Fue aquella gitana que nos leyó el porvenir

Dijo «uno es el asesino y el otro el que va a morir»

Y salimos de allí y me mirarte asustada y el miedo sonó en tu voz:

«antes de que tú me mates, prefiero matarme yo»

Y emprendiste así tu huida y yo corrí a mi habitación

Y mezclé en una cuchara el polvo blanco y el marrón

Y con la sangre aún resbalando te llamé desde ese hotel:

«Por favor, entiende que algo no funciona en mí muy bien»

Y al otro lado te oí llorar y yo seguí y no colgué

Y me suplicaste: «Déjame de una vez, déjame de una vez»

Y tus párpados cayendo se me antojan guillotinas

Y te observaré durmiendo y me pondré a susurrar:

«nuestras almas no conocen el reposo vida mía

Pero si hay algo que es cierto es que

Te quiero un mundo entero con su belleza y su fealdad

¿Por qué no puedes aceptar que esto no se trata más

Que, amor mío, de morir o de matar, de morir o matar?»

Moriré, moriré, moriré …

Moriré, moriré y es lo único que sé

Moriré, moriré …

Moriré y cuando lo haga al fin ya nada va a impedirme descansar

Y así obtendré la santa paz que en vida no gocé jamás

Pues hasta morir la única opción siempre es matar, siempre matar

Je zat precies op de rand van de bank

Alsof iets je gaat bijten

Je zei: "Er zijn dingen die we moeten leren

Ik om te liegen en jij om me de waarheid te vertellen

Ik om sterk te zijn en jij om zwakte te tonen

Jij om te sterven en ik om te doden."

En toen was het stil en stopte de stilte

Tot een soort zware en verdeelde eenzaamheid

En eenzaamheid maakte plaats voor een terreur die tegen het einde

Hij liet ons een wereld zien waar niemand van ons over wilde praten

En zo waren onze nachten en zo was onze liefde

Begonnen in stilte, vervolgd in angst

En weer van daar naar stilte.

Vertel me, waarom praten

Van wat had kunnen zijn en wat nooit zal zijn

Proberen te raden wat we zo verkeerd hebben gedaan?

Als het uiteindelijk om sterven of doden gaat

Dus als je er nog bent

En iemand belooft je weer liefde

Met geld, charme en een liedje

Bereid je alsjeblieft voor om weg te rennen

Ga weg en kijk gewoon

Deze vulgaire scène

Hij ontmoette ongeveer honderd vrouwen en werd verliefd op vijftig

Ze ontmoette zoveel andere mannen en sliep met zo veel

En hij smolt al het geld om en de mensen werden moe

Om nacht na nacht hetzelfde droevige lied te luisteren

En nu ziet hij dat het universum een ​​lege en wrede plek is

Als er niets groters in zit dan jouw behoefte

En het opsteken van een sigaret begint te martelen

En er zal iemand in de buurt zijn die roept "uw wil geschiede"

En de "de fout is slechts gedeeltelijk de mijne en gedeeltelijk de schuld van anderen"

Waar het allemaal om draait is sterven of doden, sterven of doden

Het was die zigeuner die ons de toekomst voorlas

Hij zei "de een is de moordenaar en de ander gaat dood"

En we kwamen daar weg en ik keek je bang aan en angst klonk in je stem:

"voordat je me vermoordt, ik pleeg liever zelfmoord"

En jij begon zo aan je ontsnapping en ik rende naar mijn kamer

En ik mengde in een lepel het witte poeder en het bruine

En met het bloed nog steeds druipend belde ik je vanuit dat hotel:

"Begrijp alsjeblieft dat er iets niet zo goed met me werkt"

En aan de andere kant hoorde ik je huilen en ik ging door en hing niet op

En je smeekte me: "Laat me een keer, verlaat me een keer"

En je neerhangende oogleden lijken me guillotines

En ik zal je zien slapen en ik zal fluisteren:

«onze ziel kent geen rust, mijn leven

Maar als er iets zeker is, dan is het dat wel

Ik hou van je een hele wereld met zijn schoonheid en zijn lelijkheid

Waarom kun je niet accepteren dat dit niet meer gaat?

Wat, mijn liefste, sterven of doden, sterven of doden?»

Ik zal sterven, ik zal sterven, ik zal sterven...

Ik zal sterven, ik zal sterven en het is alles wat ik weet

Ik zal sterven, ik zal sterven...

Ik zal sterven en als ik dat eindelijk doe, zal niets me ervan weerhouden om te rusten

En zo zal ik de heilige vrede verkrijgen die ik nooit in het leven heb genoten

Nou, tot je sterft, is de enige optie altijd doden, altijd doden