La Sed - Nacho Vegas

Bajo por el malecón

Mi garganta está ajada

Y se revuelve la obsesión

Que mueve mis huesos

Saco mi bota de curtida piel

Y bebo un fuerte licor

Pensando que tal vez

Iba a calmar la sed …

Vuelvo a despertar aquí

Procuro no olvidar

Y voy descendiendo más y más

Y llego hasta esta playa

Y una mujer de ojos verdes

Se acerca a mí

Me ofrece agua del mar, y bebí

Pensaba yo que así

Iba a calmar la sed …

Lejos del hogar

¿quién se atreverá a hablar de mí

Mientras yo me canso de esperar

La copa que jamás me es servida?

Y ya, ya no puedo volver …

Ik loop de promenade af

mijn keel doet pijn

En de obsessie wakkert aan

dat beweegt mijn botten

Ik pak mijn met leer gelooide laars

En ik drink sterke drank

denken misschien

Ik ging de dorst lessen...

Ik word hier wakker

Ik probeer het niet te vergeten

En ik ga lager en lager

En ik kom op dit strand

En een vrouw met groene ogen

benadert mij

Hij biedt me water uit de zee aan en ik dronk

ik dacht het al

Ik ging de dorst lessen...

ver van huis

wie durft over mij te spreken

Terwijl ik moe word van het wachten

De beker die mij nooit wordt gebracht?

En nu kan ik niet meer terug...