Las Inmensas Preguntas - Nacho Vegas

Con decirte que ya son varios días sin salir…

Puedes creerlo o no, pero he sido moderadamente infeliz

Hice así una canción y creí que verías en ello un piropo

La escuchaste y después me dijiste: «lo tuyo es del género bobo»

Cuando me quiero explicar las palabras se esconden en no sé qué sitio

Y entonces te escucho igual que el que escucha de lejos el tráfico en su ciudad

Y me pierdo en inmensas preguntas que lucen con esplendor y absurdidad

Ya viví, sufrí, amé

Y todo, ¿para qué?

Hicimos el amor

Un vez que sentimos el frío

Y el resultado fue, ya lo ves

Más o menos como en los erizos

Cuando me quiero explicar

Mis demonios se ponen groseros

Me insultan y entonces me entran las dudas

Y le echo la culpa a mi género, y a correr

Y si surgen preguntas, pues dejo que surjan

En su esplendor y estupidez

Viví, sufrí y amé

Vale, ¿y ahora qué?

Ik zeg je dat er meerdere dagen zijn geweest zonder uit te gaan...

Je kunt het geloven of niet, maar ik ben redelijk ongelukkig geweest

Ik heb zo'n liedje gemaakt en ik dacht dat je er een compliment in zou zien

Je luisterde ernaar en toen vertelde je me: "De jouwe is van het dwaze genre"

Als ik mezelf wil uitleggen, verstoppen de woorden zich in ik weet niet waar

En dan luister ik naar jou zoals degene die van ver luistert naar het verkeer in zijn stad

En ik verlies mezelf in immense vragen die schitteren van pracht en absurditeit

Ik heb al geleefd, geleden, liefgehad

En dat alles waarvoor?

we bedreven de liefde

Zodra we de kou voelen

En het resultaat was, zie je

Een beetje zoals bij egels

Wanneer ik mezelf wil uitleggen

Mijn demonen worden grof

Ze beledigen me en dan ga ik twijfelen

En ik geef mijn geslacht de schuld en ren weg

En als er vragen rijzen, dan laat ik ze opkomen

In zijn pracht en domheid

Ik leefde, ik leed en ik hield van

Oké, wat nu?