Mi Marilyn Particular - Nacho Vegas

Así de pronto amanecí en un inmenso corredor.

Miré a ambos lados y vi solamente puertas,

y en cada una de ellas grandes letras rezaban así:

ESTO NO ES UNA SALIDA.

Tras una de ellas te encontré,

desnuda y asustada y proyectada contra la pared.

Tú me guiñaste un ojo, yo me acerqué y oí tu voz.

«Cuando ordene usted puedo desaparecer».

Y yo no le di mayor importancia a lo que oí

y ése fue mi gran error.

Te podía golpear y aún estaba bien.

Te humillé, te violé y tú seguías en pie.

Y aunque no es frecuente en mí,

quise concederte un nombre y te di a elegir:

«¿Cómo te quieres llamar?».

Tú me respondiste así: «Marilyn».

Y aunque no eras rubia,

y aunque no hablabas inglés,

y aunque eras más que estúpida,

y aunque no sé ni si eras mujer,

en fin, serías tú mi Marilyn particular.

Como los ríos fluyen,

igual que el viento sopla, así el amor destruye

y yo lo supe en el momento en que me repetiste allí:

«Cuando ordene usted puedo desaparecer».

Y ahora si tiemblo de dolor,

y si aúllo de dolor,

y si ladro de dolor,

y si ululo de dolor es por ti, Marilyn,

es por ti, mi Marilyn,

y además es mi forma de cantar, la, la, la …

Yo jamás imaginé que un poco de amor

le podía a uno causar tanto, tanto dolor.

¿Cómo iba a adivinar

que podía hacerme daño alguien que era irreal?

Y la puerta se cerró,

y así mismo te perdí, Marilyn … Marylin …

Me dicen que estoy loco,

me dicen que he perdido la razón.

Me podrían apalear, podrían quemarme en la hoguera,

hacer de mí lo que ellos quieran,

pero sólo yo sé la verdad,

y la verdad es que sí, yo, yo te he querido, Marilyn.

Dus plotseling werd ik wakker in een immense gang.

Ik keek beide kanten op en zag alleen deuren,

en in elk ervan luiden grote letters als volgt:

DIT IS GEEN UITGANG.

Na een van hen vond ik jou,

naakt en bang en geprojecteerd tegen de muur.

Je knipoogde naar me, ik kwam dichterbij en hoorde je stem.

"Als je bestelt, kan ik verdwijnen."

En ik hechtte niet meer belang aan wat ik hoorde

en dat was mijn grote fout.

Ik kon je slaan en het was nog steeds goed.

Ik vernederde je, ik verkrachtte je en je stond nog overeind.

En hoewel het bij mij niet vaak voorkomt,

Ik wilde je een naam geven en ik gaf je een keuze:

"Hoe wil je jezelf noemen?"

Je antwoordde me zo: "Marilyn."

En hoewel je niet blond was,

en hoewel je geen Engels sprak,

en ook al was je meer dan dom,

en hoewel ik niet eens weet of je een vrouw was,

Hoe dan ook, je zou mijn persoonlijke Marilyn zijn.

Zoals de rivieren stromen

net zoals de wind waait, zo vernietigt liefde

en ik wist het op het moment dat je me daar herhaalde:

"Als je bestelt, kan ik verdwijnen."

En als ik nu beef van de pijn,

en als ik huil van de pijn,

en als ik blaf van de pijn,

en als ik krijs van de pijn, dan is dat voor jou, Marilyn,

het is voor jou, mijn Marilyn,

en het is ook mijn manier van zingen, la, la, la…

Ik had nooit gedacht dat een beetje liefde

het kan iemand zoveel, zoveel pijn bezorgen.

Hoe moest ik raden

dat iemand die onwerkelijk was me pijn kon doen?

En de deur ging dicht

en op dezelfde manier verloor ik jou, Marilyn... Marylin...

Ze vertellen me dat ik gek ben

Ze vertellen me dat ik gek ben geworden.

Ze kunnen me in elkaar slaan, ze kunnen me verbranden op de brandstapel,

maak van mij wat ze willen,

Maar alleen ik weet de waarheid

en de waarheid is dat ja, ik, ik heb van je gehouden, Marilyn.