Mark Spitz - Nacho Vegas

Anochezco y vuelvo a descansar

En una nube gris

Fumando sobre plata

El terror que da vivir

Y todo me parece bien

En esta habitación

Por hoy me dejaré de oír:

-Ay de lo que en mí llamo yo-

Saboreo la humedad

Que se pudre en las paredes

Y pido asilo en medio de la humanidad

Pero no, no lo pido por favor

Sino por piedad

El cielo rompió en lágrimas

Se acomodó el terror

Sobrevino una negrura tal

Como si muriera el sol

Los hombres sabios buscan ya

Algún rayo de luz

Dicen que están ocultos

Al lado de la Santa Cruz

Saboreo la humedad

Que se pudre en las paredes

Y pido auxilio a toda la mediocridad

Pero no, no os lo pido por favor

No, nunca por favor

Sino por piedad

Quise ahogar mis penas

Pero ellas nadaban en alcohol

Como Mark Spitz

Hoy la luna llena

Ha decidido escupirle al sol

Y yo no saco en claro más

Que un trozo de canción

Anochezco y vuelvo a descansar

Sobre una nube azul y gris

Me fumo, plata a plata

La jodienda de vivir

Ik word donker en ik rust weer uit

in een grijze wolk

roken op zilver

De terreur die leven geeft

En alles lijkt me in orde

In deze kamer

Voor vandaag stop ik met luisteren:

-Wee wat ik in mij noem-

Ik proef het vocht

Dat rot aan de muren

En ik vraag om asiel te midden van de mensheid

Maar nee, ik vraag het niet alsjeblieft

maar om genade

De hemel barstte in tranen uit

terreur beslecht

Zo'n zwartheid volgde

alsof de zon stierf

Wijze mannen zoeken nu

een of andere lichtstraal

Ze zeggen dat ze verborgen zijn

Naast het Heilig Kruis

Ik proef het vocht

Dat rot aan de muren

En ik vraag om hulp van alle middelmatigheid

Maar nee, ik vraag het je niet alsjeblieft

nee nooit alsjeblieft

maar om genade

Ik wilde mijn verdriet verdrinken

Maar ze zwommen in alcohol

Als Mark Spitz

Vandaag volle maan

Hij heeft besloten in de zon te spugen

En ik krijg het niet meer duidelijk

Wat een liedje

Ik word donker en ik rust weer uit

Op een blauwe en grijze wolk

Ik rook, zilver tot zilver

De verdomde van het leven