Jusqu'à quand ? - MYSTIK

Il est temps

Que tu tendes tes bras

Que tu t’occupes de tes enfants

Deuxième, troisième génération, étrangers jusqu'à quand

Est-ce que tu réalises que j’me sens perdu

Tu m’as donné l’sein

Puis tu m’as dit dégage, tu fais du bruit, tu pues

Je sais qu’tu m’portes pas dans l’cœur

Je l’vois, je l’sens, tu m’as pas traité comme les autres

J’l’ai vu en grandissant

J’connais rien du bled, moi, c’est mes parents qui sont venus ici

Pour être ici j’ai rien demandé à personne, moi

J’aime pas l’foot, j’aime le dessin, en plus j’crois qu’j’suis doué

Treize, quatorze, quinze ans, j’pense qu'à jouer

En bas avec mes potes, on fait pas d’différence

C’est pas bien de faire la différence, chacun ses origines

Ça m’fait bizarre quand j’entends «tu viens d’où?»

Si vous êtes pas bien ici, rentrez chez vous

Mais tu veux qu’j’aille où?

C’est ici qu’j’ai mes repères, j’te répète

J’connais rien d’là-bas

C’est le pays d’mon père et d’ma mère

Ici ma présence égal insécurité

Identité rejetée, j’veux juste exister

Il est temps

Que tu tendes tes bras

Que tu t’occupes de tes enfants

Deuxième, troisième génération, étrangers jusqu'à quand

J’ai vingt-quatre, vingt-cinq piges, une petite vie d’famille

Un taf, une femme, un garçon, une fille

J’suis venu tenter ma chance, mes gosses sont nés ici

Si possible j’aimerais construire et faire ma vie ici

J’ai la chance de voyager, d’aller à l'étranger

Et franchement ici je m’sens vraiment étranger

Y a trop d’a priori malgré les années passées

C’est toujours tendu pour les enfants des enfants d’immigrés

Faut qu’les choses changent, la république française

Doit reconnaître ses gosses et leur donner la chance

C’est juste mon avis, c’que j’pense

Dans la vie de tous les jours, on les voit pas les soi-disant valeurs d’la

France

Tu viens d’Afrique du Nord, d’Afrique Noire ou des pays d’l’Est

N’oublie pas, t’as l’droit à un bout d’terre sur terre

La terre appartient à personne, tous des humains

C’est la politique et le fric qui divisent

Il est temps

Que tu tendes tes bras

Que tu t’occupes de tes enfants

Deuxième, troisième génération, étrangers jusqu'à quand

Ici on met les gens dans les cases

Tu veux faire un test

Laisse-toi pousser la barbe, traverse la rue, kamikaze

Stigmatisés pour justifier les statistiques

Arrêtez, pourquoi devrais-je porter les maux d’la société

J’connais des gens avec plein d’diplômes juste pour poser leurs clés dessus

Le monde du travail s’en fout d’leur cursus

Alors ils mettent leurs propres envies d’côté, y a des bouches à nourrir

Triste réalité, c’est ça ou mourir

À la base on part avec les mêmes chances et après

Les choses changent, avec les préjugés on danse

Le poids du fardeau s'évalue quand on l’porte

Comme celui des épreuves derrière derrière nos portes

Il est temps

Que tu tendes tes bras

Que tu t’occupes de tes enfants

Deuxième, troisième génération, étrangers jusqu'à quand

Het is tijd

Dat je je armen uitstrekt

Dat je voor je kinderen zorgt

Tweede, derde generatie, vreemden tot wanneer

Besef je dat ik me verloren voel

Je hebt me de borst gegeven

Toen zei je dat ik eruit moest, je maakt lawaai, je stinkt

Ik weet dat je me niet in het hart draagt

Ik zie het, ik voel het, je behandelde me niet zoals de anderen

Ik zag het opgroeien

Ik weet niets over de bloedingen, ik, het zijn mijn ouders die hier kwamen

Om hier te zijn heb ik niemand gevraagd, ik

Ik hou niet van voetbal, ik hou van tekenen en ik denk dat ik goed ben

Dertien, veertien, vijftien jaar oud, ik denk alleen maar aan spelen

Weg met mijn homies, we maken geen verschil

Het is niet goed om het verschil te maken, iedereen heeft zijn afkomst

Ik word gek als ik hoor "waar kom je vandaan?"

Als je hier niet lekker bent, ga dan naar huis

Maar waar wil je dat ik heen ga?

Dit is waar ik mijn oriëntatie heb, herhaal ik u

Daar weet ik niets van

Dit is het land van mijn vader en mijn moeder

Hier staat mijn aanwezigheid gelijk aan onzekerheid

Identiteit afgewezen, ik wil gewoon bestaan

Het is tijd

Dat je je armen uitstrekt

Dat je voor je kinderen zorgt

Tweede, derde generatie, vreemden tot wanneer

Ik heb vierentwintig, vijfentwintig jaar, een klein gezinsleven

Een baan, een vrouw, een jongen, een meisje

Ik kwam om mijn geluk te beproeven, mijn kinderen zijn hier geboren

Indien mogelijk zou ik hier mijn leven willen opbouwen en maken

Ik heb de kans om te reizen, naar het buitenland te gaan

En eerlijk gezegd voel ik me hier echt buitenlands

Ondanks de jaren zijn er te veel aannames

Het is altijd spannend voor de kinderen van immigrantenkinderen

Dingen moeten veranderen, de Franse Republiek

Moet zijn kinderen erkennen en ze de kans geven

Het is gewoon mijn mening, wat ik denk

In het dagelijks leven zien we de zogenaamde waarden van de

Frankrijk

Je komt uit Noord-Afrika, Zwart Afrika of Oosterse landen

Vergeet niet dat je recht hebt op een stuk land op aarde

Het land is van niemand, alle mensen

Het is politiek en geld die verdelen

Het is tijd

Dat je je armen uitstrekt

Dat je voor je kinderen zorgt

Tweede, derde generatie, vreemden tot wanneer

Hier stoppen we mensen in hokjes

Je wilt een test doen

Laat je baard groeien, steek de straat over, zelfmoordterrorist

Gestigmatiseerd om de statistieken te rechtvaardigen

Stop, waarom zou ik het kwaad van de samenleving dragen?

Ik ken mensen met heel veel diploma's om er gewoon hun sleutels op te doen

De wereld van werk geeft niets om hun koers

Dus zetten ze hun eigen verlangens opzij, er zijn monden te voeden

Trieste realiteit, het is dat of sterven

In principe beginnen we met dezelfde kansen en dan

Dingen veranderen, met vooroordelen dansen we

Het gewicht van de last wordt beoordeeld wanneer deze wordt gedragen

Zoals die van de ontberingen achter onze deuren

Het is tijd

Dat je je armen uitstrekt

Dat je voor je kinderen zorgt

Tweede, derde generatie, vreemden tot wanneer