Trop dur - MYSTIK, Destinée

Que des images qui hantent nos quartiers, y’en a ras le cul

Une galerie aux portraits d’exclus, c’est pas une exclu

Enfermé dans une vision écrasante, je bute

Et l’autre, par ses regards, me fixe, veut ma chute

Dans un monde où il ne fait pas bon vivre

Où l’air est pourri, aux jeux dits interdits, les gosses se livrent

Je tournais autour de mes souvenirs laissés dans un coin

Comme le temps de se réconcilier avec un voisin

La vie de tous les jours, la même histoire connue du grand public

Des gosses de 16 chapitres, des dossiers rangés dans des pupitres

La haine des flics, l’homme en bleu rôde au quotidien

Aujourd’hui doyen tu frappes, tu claques, on te claquera à ton tour si y’a moyen

D’un bloc à l’autre, je parle de ceux que la vie à piégés

Rêves saccagés, jeunesse confisquée, des années à purger

Même l'âme froissée, mémoire tâchée

Visage blême, je parle pour les frères dispatchés que la zone à gâchés

Dur, trop dur de survivre sans armure

S’il faut parer les blessures et retourner à Dieu sans bavures?

Oh, c’est trop dur de survivre sans armure

S’il faut parer les blessures, comment retourner à Dieu sans bavures?

Tu m’as dit un jour «c'est trop injuste la vie»

Et tu ne sais plus pourquoi tu luttes encore et aujourd’hui

C’est comme traîner le long d’une longue rue sans issue

Mais toi tu n’en peux plus, tu n’en peux plus

Et je te vois marcher le long de la cité

Tu vis mais tes mains restent comme liées

Attachées au passé, à un avenir sans futur

Dur, trop dur de survivre sans armure

S’il faut parer les blessures et retourner à Dieu sans bavures?

Oh, c’est trop dur de survivre sans armure

S’il faut parer les blessures, comment retourner à Dieu sans bavures?

Réécoute ces mots, à la fois légers et durs comme des pierres

Balancés avec la bonne pointure qui narre l’histoire d’oiseaux solitaires

Promenade au bord du néant, angoisse, panique, frayeur

Routes infranchissables, liés pour le pire et le meilleur

Je fais partis de ceux qui rêvent de, rêvent de révo'

Si tu rêves haut, l'équipe qui nous berne, qui nous gouverne, s'équipe de lois

racistos

Ils ont ta photo, ton nom sur leurs listes

Approche, regarde, ton proche voisin ne sait même pas que t’existes

Au su de tous, y’a trop de bavures

De la part de l'épervier, rapace de mauvais augure

La lutte coule dans nos veines aguerries

Ma destinée, c’est chanter le quotidien que personne ne guérit

Dur, dur, de survivre sans armure, on nous conditionne

Des frères tombent comme des pommes avant d'être mûrs

Des': il faut parer les blessures, n’est-ce pas?

Mais vers quelle terre vont se diriger nos pas?

Et si un jour tu te sentais privé d’amour

Je serais là pour toi, à te chanter tout mon amour

Et si un jour tu te sentais privé d’amour

Je serais là pour toi, à te chanter tout mon amour

Ça fait des années qu’on nous promet l'égalité

Le pauvre ou l’immigré n’existent ici que sur le papier

Y’en a qui se disent heureux, juste parce qu’ils savent fermer les yeux

C’est malheureux, en tout cas, moi, j’ai jamais su, j’ai jamais pu

Dur, trop dur de survivre sans armure

S’il faut parer les blessures et retourner à Dieu sans bavures?

Alleen beelden die onze buurten achtervolgen, je zult pissig zijn

Een galerij met portretten van uitgeslotenen, het is geen exclusieve

Opgesloten in een overweldigend visioen, struikel ik

En de ander, met zijn blikken, staart me aan, wil dat ik val

In een wereld waar het leven niet goed is

Waar de lucht verrot is, in de zogenaamde verboden spelletjes, leven de kinderen zich uit

Ik draaide rond mijn herinneringen achtergelaten in een hoek

Zoals tijd om te verzoenen met een buurman

Het dagelijks leven, hetzelfde verhaal dat bekend is bij het grote publiek

Kinderen van 16 hoofdstukken, dossiers opgeborgen in bureaus

De haat van de politie, de man in het blauw jaagt dagelijks rond

Vandaag decaan, je slaat, je slaat, we slaan je terug als er een manier is

Van blok tot blok, ik heb het over degenen die het leven in de val heeft gelokt

Ontslagen dromen, in beslag genomen jeugd, jaren om te zuiveren

Zelfs de verfrommelde ziel, besmeurde herinnering

Bleek gezicht, ik spreek voor de uitgezonden broeders die het gebied hebben verwoest

Moeilijk, te moeilijk om zonder pantser te overleven

Of om de wonden te pareren en schoon naar God terug te keren?

Oh, het is te moeilijk om te overleven zonder pantser

Als wonden gepareerd moeten worden, hoe kunnen we dan vlekkeloos terugkeren naar God?

Je zei op een dag tegen me "het leven is te oneerlijk"

En je weet niet waarom je nog steeds worstelt en vandaag

Het is alsof je door een lange doodlopende straat sleept

Maar je kunt er niet meer tegen, je kunt er niet meer tegen

En ik zie je langs de stad lopen

Je leeft maar je handen blijven gebonden

Gebonden aan het verleden, aan een toekomst zonder toekomst

Moeilijk, te moeilijk om zonder pantser te overleven

Of om de wonden te pareren en schoon naar God terug te keren?

Oh, het is te moeilijk om te overleven zonder pantser

Als wonden gepareerd moeten worden, hoe kunnen we dan vlekkeloos terugkeren naar God?

Luister nog eens naar deze woorden, zowel licht als hard als stenen

Schommelend in de juiste maat die het verhaal vertelt van eenzame vogels

Loop op de rand van het niets, angst, paniek, angst

Onbegaanbare wegen, op weg naar slechter en beter

Ik ben een van degenen die dromen van, dromen van opwekking

Als je hoog droomt, is het team dat ons voor de gek houdt, dat ons regeert, uitgerust met wetten

racisten

Ze hebben je foto, je naam op hun lijst

Kom dichterbij, kijk, je buurman weet niet eens dat je bestaat

Voor iedereen om te weten, er zijn te veel blunders

Van de havik, onheilspellende roofvogel

De strijd stroomt door onze door de strijd geharde aderen

Het is mijn lot om dagelijks te zingen dat niemand geneest

Hard, hard, overleven zonder harnas, we zijn geconditioneerd

Broers vallen als appels voordat ze rijp zijn

Des': Wonden moeten gepareerd worden, toch?

Maar naar welk land zullen onze stappen gaan?

Wat als je je op een dag liefdeloos voelt

Ik zal er voor je zijn, zing je al mijn liefde

Wat als je je op een dag liefdeloos voelt

Ik zal er voor je zijn, zing je al mijn liefde

Gelijkheid is ons al jaren beloofd

De armen of de immigrant bestaan ​​hier alleen op papier

Er zijn mensen die zeggen dat ze gelukkig zijn, gewoon omdat ze weten hoe ze hun ogen moeten sluiten

Het is in ieder geval jammer voor mij, ik heb het nooit geweten, ik zou het nooit kunnen

Moeilijk, te moeilijk om zonder pantser te overleven

Of om de wonden te pareren en schoon naar God terug te keren?