Sento - Mostro

Posso sentire il mondo piangere dalla mia stanza

Sento un colpo di pistola, bambini che giocano in piazza

Sento i clacson strillare in lontananza

Sento le sirene della polizia o forse è un’ambulanza

Sento il rumore della pioggia che cade sulle strade, sulle case

Sento ogni maledetta goccia

Sento il sole e il suo calore sul mio corpo

Sento i complimenti

Sento l’invidia in sottofondo

E sento il vuoto immenso, lo ascolto in silenzio

Sento l’eco del mio eco, lo inseguo l’ho perso

Sento la solitudine

Sento che provo a dargli un senso

Sento che è inutile

Sento mia madre, le sue carezze, i suoi baci, i suoi abbracci, le sue grida,

le sue assenza

Sento un dolore atroce

Sento l’energia

Sento di avere un talento

Sento la mia voce che rimbomba

Sento l’erba e il suo profumo

Sento il grinder che la trita

Sento il fumo sulle dita

E sento il mare, i gabbiani, le navi, l’acqua, l’aria, la sabbia, le sue labbra,

le sue mani, la terra, le cicatrici

Io sento la guerra, mitragliatrici e bombe

Sento un circo un bimbo urla, i tamburi, e le trombe

Sento di dovere, di potere andare oltre

Sento il marmo nel salotto

Sento il marmo sulle tombe

Sento la sconfitta, il fallimento, la disperazione, la rabbia, l’odio, l’oblio,

l’autodistruzione

Sento il vento, il freddo sulla faccia, taglia come un coltello

Sento mio fratello che mi abbraccia

Sento la tua pelle scura, come il segreto che ti porti dentro

Sento la mia, sento la tua paura

Sento la stanchezza, la fatica

Sento la gioia, la realizzazione, il sogno di una vita

Sento una folla che grida il mio nome

Ik kan de wereld horen huilen vanuit mijn kamer

Ik hoor een schot, spelende kinderen op het plein

Ik hoor de hoorns in de verte gillen

Ik hoor de politiesirenes of misschien is het een ambulance

Ik hoor het geluid van regen die op de straten valt, op de huizen

Ik voel elke verdomde druppel

Ik voel de zon en haar warmte op mijn lichaam

Ik hoor de complimenten

Ik hoor jaloezie op de achtergrond

En ik voel de immense leegte, ik luister er in stilte naar

Ik hoor de echo van mijn echo, ik jaag het na, ik ben het kwijt

Ik voel de eenzaamheid

Ik heb het gevoel dat ik het probeer te begrijpen

Ik vind het nutteloos

Ik voel mijn moeder, haar liefkozingen, haar kussen, haar knuffels, haar geschreeuw,

zijn afwezigheid

Ik voel ondraaglijke pijn

Ik voel de energie

Ik voel dat ik een talent heb

Ik hoor mijn stem dreunen

Ik voel het gras en zijn parfum

Ik voel de molen het malen

Ik voel de rook op mijn vingers

En ik hoor de zee, de meeuwen, de schepen, het water, de lucht, het zand, zijn lippen,

zijn handen, de aarde, de littekens

Ik voel de oorlog, machinegeweren en bommen

Ik hoor een circus, een kind schreeuwt, trommels en trompetten

Ik voel dat ik moet, ik kan verder

Voel het marmer in de woonkamer

Ik voel het marmer op de graven

Ik voel een nederlaag, mislukking, wanhoop, woede, haat, vergetelheid,

zelfvernietiging

Ik voel de wind, de kou op mijn gezicht, het snijdt als een mes

Ik voel dat mijn broer me knuffelt

Ik voel je donkere huid, als het geheim dat je van binnen draagt

Ik voel de mijne, ik voel jouw angst

Ik voel de vermoeidheid, de vermoeidheid

Ik voel de vreugde, de vervulling, de droom van mijn leven

Ik hoor een menigte mijn naam schreeuwen