Imparerai da me - Mostro, lowlow

Qua passano le ore, giorni senza colore

Certe sensazioni trapassano il cuore (Brah)

Figlio di un dio minore, rimango io il migliore

In una prigione d’odio a separarmi dalle altre persone

Ecco cosa succede a chi spreca la vita

In qualcosa che ti uccide e ti cambia da dentro

Per ritrovarmi alla fine della partita

Chiuso nel cesso di un bar più depresso di una rockstar fallita

Voglio il mio nome più in alto scritto nel cielo

Sopra il sole e le nuvole, seguo la scia di un aereo

Ancora provo a dare un senso a questo vuoto

E affogo in un mare di pare, solo sta merda ci può salvare a noi

Nati sbagliati, poeti maledetti coi sogni stretti

Reietti, disadattati

Sopravvissuti a sti giorni malati

Senza appassire come i fiori sulle tombe dei soldati

E non è né per i soldi né per la fama né per le groupie

Nè, per chi mi acclama, porca puttana dammi due minuti

L’amore nelle rime, l’odio nei contenuti

Siamo il futuro, voi stronzi siete fottuti

Ho capito che il dolore è personale ma

Tanto fa male uguale quindi che male ti fa in fondo?

Non ho un secondo, fanculo a chi arriva secondo

La vita fa troppo schifo per non provare a cambiare il mondo (Amen)

M S

Tu non l’hai mai saputo

Realmente com'è andata

Quanto dolore ho provato a nascondere sempre

Dietro ad ogni risata

Avrai da camminare perché

SesSbagliando si impara

Imparerai a sbagliare da me

Non ho trofei sugli scaffali

Ma è la fottuta prova che i migliori sono sempre i meno bravi

(sempre)

Ripenso a quei bastardi

Mi sarei preso una pallottola per loro

E furono loro i primi a spararmi

Questi ancora non hanno capito la differenza

Fra il mio rap triste ed il loro che mette tristezza

Credo che ogni uomo abbia una propria bibbia dentro

Ma non vede mai la luce, come chi è dentro a rebibbia

E adesso sono fiero davvero di ogni strada che ho preso

Ogni percorso intrapreso

Ogni stronzo che ho steso

Dal millenovecento — novantadue (Vai)

Siamo partiti in due, per finire in cento

Dalla parte di ogni stronzo che resisterà

Perché sta merda finché sono vivo esisterà

Cazzo guardami, posso fare solo questo

Non puoi cambiarmi troia, perché io sono questo (Io)

Ho capito che il dolore è personale

Ma fra di noi condividiamo il fatto di stare male

Comunque vada dammi il cinque, siamo sulla stessa strada

Sotto una pioggia di sassi, intifada

Hier gaan de uren voorbij, dagen zonder kleur

Bepaalde sensaties doorboren het hart (Brah)

Zoon van een mindere god, ik blijf de beste

In een gevangenis van haat om mezelf van andere mensen te scheiden

Dit gebeurt er met degenen die hun leven verspillen

In iets dat je doodt en je van binnenuit verandert

Om mezelf aan het einde van het spel te vinden

Opgesloten in het toilet van een bar die depressiever is dan een mislukte rockster

Ik wil dat mijn naam hoger in de lucht wordt geschreven

Boven de zon en de wolken volg ik het kielzog van een vliegtuig

Ik probeer nog steeds betekenis te geven aan deze leegte

En ik verdrink in een zee van lijkt het, alleen deze shit kan ons redden

Verkeerd geboren, vervloekte dichters met strakke dromen

Verlaten, buitenbeentjes

Deze ziektedagen overleefd

Zonder te verwelken zoals de bloemen op de graven van soldaten

En het is niet voor het geld of de roem of de groupies

Noch, voor degenen die me opvrolijken, heilige shit, geef me twee minuten

Liefde in rijmpjes, haat in inhoud

Wij zijn de toekomst, jullie klootzakken zijn genaaid

Ik begreep dat de pijn persoonlijk is, maar

Het doet evenveel pijn, dus wat voor kwaad doet het je uiteindelijk?

Ik heb geen seconde, verdomme wie komt er op de tweede plaats

Het leven zuigt te veel om niet te proberen de wereld te veranderen (Amen)

MEVROUW

Je wist het nooit

Echt hoe het ging

Hoeveel pijn heb ik altijd geprobeerd te verbergen

Achter elke lach

Je zult moeten lopen omdat

Als je het fout hebt, leer je

Van mij leer je ongelijk te hebben

Ik heb geen trofeeën in de schappen

Maar het is het verdomde bewijs dat de beste altijd de minst goede zijn

(altijd)

Ik denk terug aan die klootzakken

Ik zou een kogel voor ze hebben opgevangen

En zij waren de eersten die me neerschoten

Ze hebben het verschil nog steeds niet begrepen

Tussen mijn trieste rap en hun verdriet

Ik geloof dat elke man zijn eigen bijbel in zich heeft

Maar hij ziet nooit het licht, zoals wie ook in een rebibbia zit

En nu ben ik echt trots op elk pad dat ik heb genomen

Elk pad dat is genomen

Elke klootzak die ik heb knock-out

Van negentien-tweeënnegentig (Go)

We begonnen in twee, om te eindigen in honderd

Aan de kant van elke klootzak die zich zal verzetten

Waarom is shit zolang ik leef, het zal bestaan?

Kijk naar mij, ik kan alleen dit

Je kunt me niet veranderen, teef, want ik ben dit (ik)

Ik begrijp dat pijn persoonlijk is

Maar onder ons delen we het feit dat we ons slecht voelen

Wat er ook gebeurt, geef me er vijf, we zitten op dezelfde weg

Onder een regen van stenen, intifada