Attraversa la città - Mostro

Sveglia presto, inizia un’altra giornataccia

Va al cesso, accende l’acqua, si sciacqua la faccia

Poi si specchia e vede i lividi sul volto

Lui sorride, non fa più caso al dolore che ha nelle braccia

Poi si veste di fretta, odia quella giacca

La camicia, la cravatta gli sta stretta

Esce e mette i soldi senza portafogli con le chiavi in tasca

E come sempre è tardi e l’autobus non passa, merda (cazzo)

Il cielo è grigio e tutto gli fa schifo

Ogni giorno viene ucciso dentro quell’ufficio

Il suo capo è un frocio ce l’ha scritto in viso

Che pretende di essere salutato con un bel sorriso (bleah)

Depressione di merda, fuma in bagno, prova a curarla con l’erba

Vorrebbe dare fuoco a questo posto, inspira lentamente

Questa roba è forte ma lui non la sente proprio

Pensa solo a quando sarà fuori

Ha imparato a conservare le cose migliori

E quindi sa che c'è qualcosa che lo aspetta

Quando si slaccia la cravatta e si allaccia i guantoni

Quanto dura questo viaggio in metro?

Sempre presente ad ogni allenamento

Ahh, vola, la mente vola

E un’altra volta ancora lui attraversa la città

Prossima fermata

Attraversa la città

Uscita lato destro

È il primo ad arrivare, sempre puntuale

La palestra in un garage, lui scende le scale

L’adrenalina sale, crepe lungo il corridoio

Arriva nello spogliatoio nel freddo glaciale

Si siede e si prepara con calma

Sa che la pazienza è la migliore arma

Si cambia le scarpe, si avvolge le bende sulle mani

Poi bacia i guantoni, combatti per ciò che ami

Lui pensa a suo nonno

Gli ha fatto da padre, tolto dalle strade

L’ha allenato ogni maledetto giorno

Fottuto toro scatenato, lui colpisce il sacco

Come fosse tutto ciò che ha sempre odiato

È pronto, lui sa di non essere nato per vincere

Ma per vivere lo scontro

Ha perso due denti in un incontro

Un bel sorriso per il capo la mattina dopo

E quando torna a casa

Sul notturno mentalmente si ripassa le sequenze

Ad occhi chiusi perché il suo nemico immaginario

È stato il suo peggiore avversario di sempre

Domani è un’altra giornataccia

Fra quattro ore suonerà la sveglia (merda)

Ahh, la mente vola

E un’altra volta ancora lui attraversa la città

Prossima fermata

Attraversa la città

Uscita lato destro

Prossima fermata

Vroeg opstaan, weer een slechte dag beginnen

Hij gaat naar het toilet, zet het water aan, spoelt zijn gezicht af

Dan kijkt hij in de spiegel en ziet hij de blauwe plekken op zijn gezicht

Hij lacht, hij let niet meer op de pijn in zijn armen

Dan kleedt hij zich haastig aan, hij heeft een hekel aan dat jasje

Het overhemd, de stropdas zit strak

Hij gaat naar buiten en stopt het geld zonder zijn portemonnee met de sleutels in zijn zak

En zoals altijd, het is laat en de bus gaat niet voorbij, shit (fuck)

De lucht is grijs en alles maakt hem ziek

Elke dag wordt hij vermoord in dat kantoor

Zijn baas is een flikker heeft het op zijn gezicht geschreven

Die doet alsof hij wordt begroet met een mooie glimlach (bah)

Depressie als stront, rook in de badkamer, probeer het te genezen met wiet

Hij zou deze plek in brand willen steken, langzaam inademen

Dit spul is cool, maar hij voelt het gewoon niet

Denk maar aan wanneer hij weg is

Hij leerde de beste dingen te bewaren

En dus weet hij dat er iets op hem wacht

Wanneer je je stropdas losmaakt en je handschoenen vastmaakt

Hoe lang is deze reis met de metro?

Altijd aanwezig bij elke training

Ahh, vlieg, geest vlieg

En weer doorkruist hij de stad

Volgende halte

Rijd door de stad

Uitgang rechts

Hij is de eerste die arriveert, altijd op tijd

De sportschool in een garage, hij gaat de trap af

De adrenaline stijgt, barst door de gang

Aankomst in de kleedkamer in de vrieskou

Hij gaat zitten en bereidt zich rustig voor

Hij weet dat geduld het beste wapen is

Hij verwisselt zijn schoenen, wikkelt het verband om zijn handen

Kus dan de bokshandschoenen, vecht voor waar je van houdt

Hij denkt aan zijn grootvader

Hij was zijn vader, van de straat gehaald

Hij trainde hem elke verdomde dag

Verdomde razende stier, hij raakt de zak

Omdat het alles was waar hij altijd een hekel aan had

Hij is er klaar voor, hij weet dat hij niet geboren is om te winnen

Maar om de botsing te ervaren

Hij verloor twee tanden in een wedstrijd

Een grote glimlach voor de baas de volgende ochtend

En als hij thuiskomt

Op de nacht bekijkt men mentaal de sequenties

Met zijn ogen dicht omdat zijn denkbeeldige vijand

Het was zijn slechtste tegenstander ooit

Morgen is weer een slechte dag

Over vier uur gaat het alarm (shit)

Ahh, de geest vliegt

En weer doorkruist hij de stad

Volgende halte

Rijd door de stad

Uitgang rechts

Volgende halte