Minotaur Forgiving the White Bull - Moonface, Spencer Krug

I sometimes wonder

If you were breathing underwater

Or if you simply came to exist the instant your twin hooks broke

The air

Like the claw of crab

Coming out of the water

The constellation of Cancer gone crazy

Next comes your massive skull

Wide and white and rippled like a seabed

Little hills rolling down to black oblivious eyes

An empty turtle shell on the sand beside an empty turtle shell on

The sand

Hiding nothing, knowing nothing

Not understanding that there’s anything to understand

They say that he sent you

But what does that mean?

Did he point to the door with his pitchfork while you slept like a

Dog at his feet?

Did you walk for days upon the Mediterranean floor

Your hooves kicking up sand in slow explosions

And getting shipwrecks caught in your horns?

Or did you bubble up from the brine

Piling up like wet clay

Taking form like a tumour

Taking your first breath then taking notice of the day?

Next comes your massive skull

Wide and white and rippled like a seabed

Little hills rolling down to black oblivious eyes

An empty turtle shell on the sand beside an empty turtle shell on

The sand

Hiding nothing, knowing nothing

Not understanding that there’s anything to understand

Why couldn’t you bow down

Your coral coloured head

And turn back to the sea

Why couldn’t you bow down

Your coral coloured head

And turn back to the sea

But you just put one hoof in front of the other

And humped up the beach to the front of the palace

Where they waited for an answer to their dances

So l guess you are my father

And I guess that she’s my mother

So l guess I am a prince

And I guess I am a bastard

So l guess I am an outcast

And I guess I am a monster

And I guess I am a god

Since a god was your maker

And I guess that I forgive you

Since at heart you‘re just a creature

And your massive skull

Wide and white and rippled like a seabed

Little hills rolling down to black oblivious eyes

An empty turtle shell on the sand beside an empty turtle shell on

The sand

Hiding nothing, knowing nothing

Not understanding that there’s anything to understand

An empty turtle shell on the sand beside an empty turtle shell on the sand

Hiding nothing, knowing nothing

Not understanding that there’s anything to understand

Ik vraag me soms af

Als je onder water zou ademen

Of als je gewoon bent ontstaan ​​op het moment dat je tweelinghaken kapot gingen

De lucht

Zoals de klauw van krab

Uit het water komen

Het sterrenbeeld Kreeft is gek geworden

Vervolgens komt je enorme schedel

Breed en wit en golvend als een zeebodem

Kleine heuvels die naar beneden rollen tot zwarte, onwetende ogen

Een lege schildpadschild op het zand naast een lege schildpadschild op

Het zand

Niets verbergen, niets weten

Niet begrijpen dat er iets te begrijpen is

Ze zeggen dat hij je heeft gestuurd

Maar wat betekent dat?

Heeft hij met zijn hooivork naar de deur gewezen terwijl je sliep als een?

Hond aan zijn voeten?

Heb je dagen op de Middellandse Zeebodem gelopen?

Je hoeven schoppen zand op bij langzame explosies

En krijg je scheepswrakken in je hoorns?

Of kwam je omhoog uit de pekel?

Opstapelen als natte klei

Vorm aannemen als een tumor

Haal je je eerste adem en kijk je naar de dag?

Vervolgens komt je enorme schedel

Breed en wit en golvend als een zeebodem

Kleine heuvels die naar beneden rollen tot zwarte, onwetende ogen

Een lege schildpadschild op het zand naast een lege schildpadschild op

Het zand

Niets verbergen, niets weten

Niet begrijpen dat er iets te begrijpen is

Waarom kon je niet buigen?

Je koraalkleurige hoofd

En keer terug naar de zee

Waarom kon je niet buigen?

Je koraalkleurige hoofd

En keer terug naar de zee

Maar je zet gewoon de ene hoef voor de andere

En bulderde het strand op naar de voorkant van het paleis

Waar ze wachtten op een antwoord op hun dansen

Dus ik denk dat je mijn vader bent

En ik denk dat ze mijn moeder is

Dus ik denk dat ik een prins ben

En ik denk dat ik een klootzak ben

Dus ik denk dat ik een outcast ben

En ik denk dat ik een monster ben

En ik denk dat ik een god ben

Omdat een god je maker was

En ik denk dat ik het je vergeef

Omdat je in wezen gewoon een wezen bent

En je enorme schedel

Breed en wit en golvend als een zeebodem

Kleine heuvels die naar beneden rollen tot zwarte, onwetende ogen

Een lege schildpadschild op het zand naast een lege schildpadschild op

Het zand

Niets verbergen, niets weten

Niet begrijpen dat er iets te begrijpen is

Een lege schildpadschild op het zand naast een lege schildpadschild op het zand

Niets verbergen, niets weten

Niet begrijpen dat er iets te begrijpen is