19 (En directo, La Riviera, Madrid 2017) - Miss Caffeina

Tienes la culpa de habernos dejado,

creando una bola de fuego en mis manos

que lanzo a tus hijos y a tu mujer,

ni si quiera supiste si te quise bien,

Creo que pides demasiado para mis 19 años,

como había sido, vaciar los bolsillos

de piedras pequeñas que dejaste aquí.

Mira sus caras, ya no dicen nada,

nombrarte bajito, por casi te olvido.

Pero apareces sentado…

junto a tus viejos zapatos…

y me has llevado a pasear,

al borde del mar en cometa

y te has lanzado a nadar,

sabiendo que hay en la tormenta,

sacude como un animal…

Van de la mano y juegan descalzos,

te lanzan un beso mirando hacia el techo,

y su voz, suena algo más relajada,

lleva luz en la mirada

y me has llevado a pasear,

al borde del mar en cometa.

Y te has lanzado a nadar,

sabiendo que hay en la tormenta,

sacude como un animal…

uuh uuh uuh uuuuh

uuh uuuuh uuuuhh

aaaaaaah

Se pone como un animal…

Jij hebt de schuld dat je ons hebt verlaten,

het creëren van een bal van vuur in mijn handen

dat ik uw kinderen en uw vrouw weggooi,

Je wist niet eens of ik wel van je hield,

Ik denk dat je te veel vraagt ​​voor mijn 19 jaar,

zoals het was geweest, maak de zakken leeg

van kleine stenen die je hier hebt achtergelaten.

Kijk naar hun gezichten, ze zeggen niets meer,

Noem je kort, want ik was je bijna vergeten.

Maar je lijkt zittend...

naast je oude schoenen...

en je hebt me meegenomen voor een wandeling,

aan de rand van de zee in een vlieger

en je bent gelanceerd om te zwemmen,

weten wat er in de storm is,

schud als een dier...

Ze gaan hand in hand en spelen op blote voeten,

ze blazen je een kus terwijl ze naar het plafond kijken,

en zijn stem klinkt wat meer ontspannen,

heeft licht in de look

en je hebt me meegenomen voor een wandeling,

aan de rand van de zee in een vlieger.

En je hebt jezelf gelanceerd om te zwemmen,

weten wat er in de storm is,

schud als een dier...

uuh uuh uuh uuuuh

uuuh uuuh uuuhh

aaaaaaah

Hij wordt als een dier...