Очарована, околдована. Часть 2 - Михаил Звездинский

Очарована, околдована,

С ветром в поле когда-то повенчана,

Вся ты словно в оковы закована,

Драгоценная ты моя женщина!

Ни веселая, ни печальная.

Словно с темного неба сошедшая,

Ты и песнь моя обручальная,

И звезда ты моя сумашедшая.

Я склонюсь над твоими коленями.

Обмниму их с неистовой силою.

И слезами и стихотворениями

Обожгу тебя горькую, милую.

Что не сбудется — позабудется.

Что не вспомнится — то не исполнится

Отчего же ты плачешь, красавица?

Или мне это просто чудится!

Очарована, околдована,

С ветром в поле когда-то повенчана,

Вся ты словно в оковы закована,

Драгоценная ты моя женщина

Betoverd, betoverd

Eenmaal getrouwd met de wind in het veld,

Jullie zijn allemaal als geketend,

Jij bent mijn dierbare vrouw!

Noch vrolijk, noch verdrietig.

Als uit een donkere hemel neergedaald,

Jij en mijn huwelijkslied,

En jij bent mijn gekke ster.

Ik zal over je knieën buigen.

Ik zal ze met woedende kracht omhelzen.

En met tranen en gedichten

Ik zal je bitter verbranden, schat.

Wat niet zal uitkomen - zal worden vergeten.

Wat niet wordt onthouden - het zal niet uitkomen

Waarom huil je, schoonheid?

Of vraag ik het me gewoon af!

Betoverd, betoverd

Eenmaal getrouwd met de wind in het veld,

Jullie zijn allemaal als geketend,

Kostbaar je bent mijn vrouw