Великий Устюг - Михаил Башаков

Занялась да задалась, да завелась

Намереньем веселым,

Да все к столичным селам

Хмельным несется вихрем.

Передел да перебор, да пересуд

Мирского всех устоев —

То дело непростое,

Померься с братом ихним.

Тонким клювом из горла узкого.

Больше есть, но нет крепче русского.

Мощи дарят да жгут недюжую,

А ну, давай-ка ее наружу.

Говори давай, говори давай, говори, говори, Великий Устюг.

Говори-давай, говори-давай, а нам Господь отпустит.

То не стон, да не вой, да не песнь,

А то мое сердечко

За старое местечко

Смешной молитвой бредит.

И не царь, да не поп, да не суд,

А может, сам Всевышний,

Гляди, да так уж вышло,

К нам на пирушку едет.

И не ведомо, что за силами.

Здесь мы можем летать бескрылыми.

Отвязались веревки жгучие,

Разговорами души мучили.

Говори — давай.

Вот и голь, да вот и боль, вот и смех

Лицом и наизнанку,

В сугроб несутся санки,

А спьяну мило-любо.

Утонуть, да угадать, обернуть

В узоры — все уменье.

Недюжее терпенье

Твои хранили губы.

Чернью вязано, ряжено серебро.

Како, Мыслете, Люди, Есть, Добро.

Небо рухнуло — кто горазд поднять?

Птиц по улицам с ребятней гонять.

То не слог, да не сруб, да не рук

Чугунное сплетенье,

А то святое пенье

Не умиравших ликов.

Вот и день, вот и год, вот и век

Да сквозь огонь кликуши,

Твои дождались уши

С другого света криков.

Сел на камень, ветрами точеный,

Вижу будто, что напророчено,

Да разве речью простою скажется?

Жди, пока с ветром все уляжется.

Храмов белых снега не тают здесь,

С горем поровну коротают здесь,

Что не боязно — то обидно здесь,

Рассужденьям конца не видно здесь.

С деревами сомкнемся голыми,

А ну столицы хлестать глаголами,

Север греет и юг одна весна,

Изрекаем любовь и радостно.

Говори-давай.

Verloofd en gevraagd, ja geliquideerd

vrolijke bedoeling,

Ja, allemaal naar de hoofdstad dorpen

Bedwelmd raast een wervelwind.

Herverdeling ja bust, ja roddels

Werelds aller fundamenten -

Dat ding is niet gemakkelijk,

Meten met hun broer.

Met een dunne snavel uit een smalle keel.

Er is meer, maar er is geen sterkere Rus.

Ze geven relikwieën en verbranden het onvoorstelbare,

Laten we haar naar buiten brengen.

Spreek, spreek, spreek, spreek, Veliky Ustyug.

Spreek, spreek, spreek en de Heer zal ons laten gaan.

Het is geen gekreun, maar geen gehuil, maar geen lied,

En dan mijn hart

Voor de oude plek

Belachelijke gebedsraves.

En geen koning, maar geen priester, maar geen hof,

Of misschien de Almachtige zelf,

Kijk, het is gewoon zo gebeurd

Hij komt naar ons voor een feest.

En het is niet bekend wat er achter de krachten zit.

Hier kunnen we vleugelloos vliegen.

De brandende touwen waren losgemaakt,

Zielen werden gekweld door gesprekken.

Spreek - kom op.

Hier komt de pijn, hier komt de pijn, hier komt het lachen

Gezicht en binnenstebuiten

Sleeën rennen de sneeuwbank in,

En ik zal zoet dronken zijn.

Verdrinken, ja denk, afronden

In patronen - alle vaardigheden.

Veel geduld

Je lippen bewaard.

Gebreid met niello, zilver is gekleed.

Kako, Denk, Mensen, Eet, Goed.

De lucht is ingestort - wie wil hem optillen?

Met kinderen vogels door de straten jagen.

Dat is geen lettergreep, maar geen blokhut, maar geen handen

gietijzer weefsel,

En dan heilig zingen

Geen stervende gezichten.

Hier is de dag, hier is het jaar, hier is de eeuw

Ja, door het vuur van hysterie,

Je oren wachten

Uit een andere wereld van geschreeuw.

Zat op een steen, gebeiteld door de wind,

Ik zie dat het is geprofeteerd

Maar is het slechts een simpele toespraak?

Wacht tot alles tot rust komt met de wind.

Tempels van witte sneeuw smelten hier niet,

Met verdriet even weg hier,

Wat niet beangstigend is, is hier beledigend,

Er is geen einde in zicht aan de redenering hier.

Met de bomen zullen we naakt sluiten,

En goed, zweep de hoofdletters met werkwoorden,

Het noorden warmt op en het zuiden een lente,

We uiten liefde en vreugde.

Praat, kom op.