Танцуй - Михаил Башаков

Красной рябиной плюю на снег.

Уголь ветвей в облака,

Настойкой глаз твоих вышибло дух.

Прячу тело в кармане спичкой последней.

Здравствуй, оружие рук твоих,

Ласковый порох губ, завывающий хор пуль

Атака сердечных желаний с планеты соседней.

В стеклышко неба возьму.

Ногой

двину вагон под откос.

Собирать кинусь звезды упавшие

К подножию дней твоих — прямо в грязь.

Ожерельем летящих птиц

Обниму твою шею — перьев живая вязь.

Танцуй этот танец в сиянии сжигающих небо святых,

Танцуй этот танец — феномен живых.

Танцуй этот танец, развязывай узел мелодий простых,

Танцуй этот танец — феномен живых.

Застелить наше ложе здесь вряд ли хватит материи,

Из волос твоих возьму миллиарды лет —

Сплету перекаты волн.

Треснувший колокол в кулаке вытрясу звоном слов.

Воздух полон тобой — достаю свою спичку:

А ну, ложись все, кто желанием полн!

Красной рябиной плюю на снег.

Я распущен, как старый свет.

Танцуй, прошу тебя, пригоршней нот

На челе твоем мой закат горит.

Пока не остыл этот город,

Сотни бешеных вольт — фуэте для тех, кто не спит.

Танцуй этот танец в сиянии сжигающих небо святых,

Танцуй этот танец — феномен живых.

Танцуй этот танец, развязывай узел мелодий простых,

Танцуй этот танец — феномен живых

Ik spuug rode lijsterbes in de sneeuw.

Steenkool vertakt zich in de wolken,

De tinctuur van je ogen sloeg de geest uit.

Ik verberg het lichaam in mijn zak met de laatste lucifer.

Hallo, wapens van je handen,

Zachte poederlippen, huilend koor van kogels

Een aanval van hartsverlangens van een naburige planeet.

Ik breng het naar het glas van de hemel.

voet

Ik zal de wagen een helling afzetten.

Ik zal me haasten om gevallen sterren te verzamelen

Aan de voet van je dagen - recht de modder in.

Vliegende vogels ketting

Ik zal je nek omhelzen - veren zijn een levende ligatuur.

Dans deze dans in de uitstraling van de hemelverbrandende heiligen,

Dans deze dans - het fenomeen van de levenden.

Dans deze dans, maak de knoop van eenvoudige melodieën los,

Dans deze dans - het fenomeen van de levenden.

Er is nauwelijks genoeg materiaal om ons bed hier op te maken,

Van je haar zal ik miljarden jaren nemen -

Weef de rimpelingen van de golven.

Ik zal de gebarsten bel in mijn vuist schudden met het rinkelen van woorden.

De lucht is vol van jou - ik haal mijn lucifer eruit:

Wel, ga liggen, iedereen die vol verlangen is!

Ik spuug rode lijsterbes in de sneeuw.

Ik ben los als de oude wereld.

Dans, alsjeblieft, een handvol noten

Op je voorhoofd brandt mijn zonsondergang.

Tot deze stad afkoelt

Honderden gekke volts - fuete voor degenen die niet slapen.

Dans deze dans in de uitstraling van de hemelverbrandende heiligen,

Dans deze dans - het fenomeen van de levenden.

Dans deze dans, maak de knoop van eenvoudige melodieën los,

Dans deze dans - een fenomeen van de levenden