Богиня - Михаил Башаков, Борис Плотников

Расцветают сады на платье,

Реки — сестры ей, ветры — братья.

Волны света, когда смеется.

Она скажет, и мир проснется.

И просторы всей поднебесной

Насладятся счастливой песней,

И способность возобновится

Видеть тайну в знакомых лицах.

Появленья ее приметы —

Соответствие всех предметов

Смыслу «omne vivum ex ovo» —

Ликованье всего живого!

Небо дышит как будто чаще,

И становится воздух слаще.

Ее шепот как дождь весенний —

В каждой капле чье-то спасенье.

Но ты не спрашивай ее.

Ты не спрашивай меня

Кто такая?

Вот из вскинутых рук свеченье,

Легче жизни понять значенье,

Повторяя за ней признанье:

Радость — это мое призванье!

И рукой облака лаская,

Стаи птиц она выпускает.

Лес и радуги полной краски

Из ее рукавов, как в сказке.

Но ты не спрашивай ее,

Ты не спрашивай меня,

«Кто такая?»

В лоскутках ее рукоделья

Тел крылатых и душ веселье.

И в движеньях, всегда изящных,

Есть угроза для вечно спящих.

Так вот засветло просыпаясь,

Я все время понять пытаюсь —

Мы с какой стороны границы?

Что есть правда, а что нам снится?

Но ты не спрашивай ее.

Ты не спрашивай меня,

«Кто такая?»

Tuinen bloeien op een jurk,

De rivieren zijn haar zussen, de winden zijn haar broers.

Golven van licht bij het lachen.

Ze zal zeggen en de wereld zal wakker worden.

En de uitgestrektheid van de hele hemelse

Geniet van het vrolijke lied

En het vermogen wordt hervat

Zie het mysterie in bekende gezichten.

Het uiterlijk van haar tekens -

Naleving van alle items

De betekenis van "omne vivum ex ovo" -

De vreugde van alle levende wezens!

De lucht ademt alsof het vaker is,

En de lucht wordt zoeter.

Haar gefluister is als lenteregen -

In elke druppel iemands redding.

Maar vraag het haar niet.

Vraag het me niet

Wie is dit?

Hier is een gloed van opgeworpen handen,

Het is gemakkelijker dan het leven om de betekenis te begrijpen,

De bekentenis na haar herhalen:

Vreugde is mijn roeping!

En de wolken strelend met je hand,

Ze laat zwermen vogels los.

Bos en regenbogen in kleur

Uit haar mouwen, als in een sprookje.

Maar vraag het haar niet

Vraag het me niet

"Wie is dit?"

In restjes van haar handwerk

Gevleugelde lichamen en vrolijke zielen.

En in bewegingen, altijd gracieus,

Er is een bedreiging voor de eeuwige slapers.

Zo wakker worden in het licht

Ik probeer de hele tijd te begrijpen -

Aan welke kant van de grens staan ​​we?

Wat is waarheid en waar dromen we over?

Maar vraag het haar niet.

Vraag het me niet

"Wie is dit?"