Voyageur immobile - Michel Sardou

Voyageur immobile

J’ai v?

cu des souffrances

Dans le plus grand silence

D’un univers sans fin

Dans mon cerveau liquide

Descendaient des rapides

Qui se perdaient au loin

Dans la mer des sarcasmes

O?

tournaient mes fantasmes

O?

naissaient mes chagrins

Dans mon cerveau malade

D?

filaient en cascade

Tous les ch?

teaux du Rhin

Et les palais sans nombre

Qui s’ab?maient dans l’ombre

Des?

gouts v?

nitiens

Dans mon cerveau fragile

Des cavaliers d’argile

M’ont d?

couvert la Chine

Et l?

sous un ciel jaune

J’ai aim?

sur son tr?

ne Ma premi?

re figurine

Voyageur immobile

Retenu par un fil

Aux anneaux de cristal

D’un oc?

an glacial

J’ai connu des naufrages

De soleil en eau bleue

En vieux chasseurs d’images

Quelques chariots en feu

Voyageur immobile

Retenu par un fil

Aux anneaux de cristal

D’un oc?

an glacial

Attach?

comme un?

le

roerloze reiziger

ik heb v?

cu van lijden

In de diepste stilte

Van een eindeloos universum

In mijn vloeibare brein

kwam door de stroomversnellingen

Wie waren ver weg verloren?

In de zee van sarcasme

Waar?

draaide mijn fantasieën

Waar?

zijn geboren mijn verdriet

In mijn zieke brein

D?

trapsgewijs

Alle k?

Rijnwateren

En paleizen zonder nummer

Wie zonk in de schaduw

Van?

smaakt v?

nitians

In mijn fragiele brein

klei rijders

heb ik d?

bedekt porselein

En de

onder een gele lucht

Ik vond leuk?

op zijn tr?

nee Ma premi?

opnieuw figuur

roerloze reiziger

Vastgehouden door een draad

Met kristallen ringen

Van een oc?

ijskoud jaar

Ik heb scheepswrakken meegemaakt

Van zonneschijn naar blauw water

Als oude beeldjagers

Een paar karren in brand

roerloze reiziger

Vastgehouden door een draad

Met kristallen ringen

Van een oc?

ijskoud jaar

Vastmaken?

zoals een?

de