Vladimir Ilitch - Michel Sardou

Un vent de Sibérie souffle sur la bohème

Les femmes sont en colère aux portes du moulin

Des bords de la Volga au delta du Niémen

Le temps s’est écoulé il a passé pour rien

Puisqu’aucun dieu du ciel ne s’intéresse à nous

Lénine relève-toi, ils sont devenus fous

Toi Vladimir Ilitch, t’as raison tu rigoles

Toi qui a voyagé dans un wagon plombé

Quand tu vois le Saint Père ton cousin de Pologne

Bénir tous ses fidèles dans son auto blindée

Toi Vladimir Ilitch, est-c'qu'au moins tu frissonnes?

En voyant les tiroirs de la bureaucratie

Remplis de tous ces noms de gens qu’on emprisonne

Ou qu’on envoie mourir, aux confins du pays

Toi Vladimir Ilitch au soleil d’outre-tombe

Combien d’années faut-il pour gagner quatre sous?

Quand on connaît le prix qu’on met dans une bombe

Lénine relève-toi, ils sont devenus fous

Où sont passés, les chemins de l’espoir?

Dans quelle nuit, au fond de quel brouillard?

Rien n’a changé, les damnés de la Terre

N’ont pas trouvé la sortie de l’Enfer

Toi qui avait rêvé l'égalité des Hommes

Tu dois tomber de haut dans ton éternité

Devant tous ces vieillards en superbes uniformes

Et ces maisons du peuple, dans des quartiers privés

Toi Vladimir Ilitch si tu es le prophète

Viens nous parler encore en plein cœur de Moscou

Et répands la nouvelle à travers la planète

Amis du genre humain, ils sont devenus fous

Een wind uit Siberië waait over het bohemianisme

De vrouwen zijn boos op de poorten van de molen

Van de oevers van de Wolga tot de delta van de Nemen

De tijd is verstreken, het is voor niets voorbijgegaan

Omdat geen enkele god in de lucht om ons geeft

Lenin sta op, ze zijn gek geworden

Jij Vladimir Iljitsj, je hebt gelijk, je maakt een grapje

Jij die reisde in een verzegelde wagen

Als je de Heilige Vader ziet, je neef uit Polen

Zegen al zijn volgelingen in zijn pantserwagen

Jij Vladimir Iljitsj, ril je tenminste?

De lades van de bureaucratie zien

Gevuld met al deze namen van mensen die we gevangen zetten

Of gestuurd om te sterven, aan de rand van het land

Jij Vladimir Iljitsj in de zon achter het graf

Hoeveel jaar duurt het om vier cent te verdienen?

Als je de prijs kent die je op een bom zet

Lenin sta op, ze zijn gek geworden

Waar zijn de paden van hoop gebleven?

In welke nacht, diep in welke mist?

Er is niets veranderd, verdoemd van de aarde

Heb de weg uit de hel niet gevonden

Jij die had gedroomd van de gelijkheid van mannen

Je moet in je eeuwigheid van boven vallen

Voor al deze oude mannen in prachtige uniformen

En deze huizen van de mensen, in privévertrekken

Jij Vladimir Iljitsj als je de profeet bent

Kom nog eens met ons praten in het hart van Moskou

En verspreid het woord over de planeet

Vrienden van de mensheid, ze zijn gek geworden