Je vole - Michel Sardou

Mes chers parents: je pars

Je vous aime, mais je pars

Vous n’aurez plus d’enfant ce soir

Je n’m’enfuis pas, je vole

Comprenez bien: je vole

Sans fumée, sans alcool: je vole

Je vole

C’est jeudi, il est 5 heures 5. J’ai bouclé une petite valise, et je traverse

doucement l’appartement endormi.

J’ouvre la porte d’entrée en retenant mon

souffle, et je marche sur la pointe des pieds, comme les soirs où je rentrais

après minuit pour ne pas qu’ils se réveillent.

Hier soir à table,

j’ai bien cru qu’ma mère se doutait d’quelque chose.

Elle m’a demandé si

j'étais malade, et pourquoi j'étais si pâle.

J’ai dit que j'étais très bien,

tout à fait clair.

Je pense qu’elle a fait semblant de me croire.

Et mon père a souri…

En passant à côté de sa voiture, j’ai ressenti comme un drôle de coup.

Je pensais qu’ce serait plus dur, et plus grisant.

Un peu comme une aventure,

en moins déchirant.

Oh, surtout, ne pas se retourner.

S'éloigner un peu plus.

Il y a la gare.

Et après la gare, il y a l’Atlantique.

Et après l’Atlantique…

C’est bizarre cette espèce de cage qui me bloque la poitrine.

Ça m’empêche

presque de respirer.

Je m’demande si tout à l’heure, mes parents se douteront

qu’je suis en train d’pleurer.

Oh, surtout, ne pas se retourner.

Ni des yeux, ni d’la tête.

Ne pas regarder derrière.

Seulement voir c’que j’me

suis promis.

Et pourquoi, et où, et comment.

Il est 7 heures moins 5,

et je m’suis rendormi dans ce train qui s'éloigne un peu plus.

Oh, surtout,

ne plus se retourner.

Jamais…

Mes chers parents: je pars

Je vous aime, mais je pars

Vous n’avez plus d’enfant ce soir

Je n’m’enfuis pas, je vole

Comprenez bien: je vole

Sans fumée, sans alcool: je vole

Je vole

Mijn lieve ouders: ik vertrek

Ik hou van je, maar ik ga weg

Je krijgt vanavond geen kinderen meer

Ik ren niet weg, ik vlieg

Begrijp: ik vlieg

Rookvrij, alcoholvrij: ik vlieg

ik vlieg

Het is donderdag, 5:5 uur. Ik heb een kleine koffer gepakt en ik steek over

zachtjes het slaapappartement.

Ik open de voordeur met mijn

adem, en ik loop op mijn tenen, zoals de avonden toen ik thuiskwam

na middernacht, zodat ze niet wakker worden.

Gisteravond aan tafel,

Ik dacht dat mijn moeder iets vermoedde.

Ze vroeg me of

Ik was ziek, en waarom ik zo bleek was.

Ik zei dat het goed met me ging

vrij duidelijk.

Ik denk dat ze deed alsof ze me geloofde.

En mijn vader lachte...

Toen ik langs zijn auto kwam, voelde ik me een grappige klap.

Ik dacht dat het moeilijker en opwindender zou zijn.

Een soort avontuur,

minder hartverscheurend.

Oh, belangrijker nog, kijk niet achterom.

Ga wat verder weg.

Daar is het treinstation.

En na het station is er de Atlantische Oceaan.

En na de Atlantische Oceaan...

Het is raar dat zo'n kooi mijn borst blokkeert.

Het weerhoudt mij

bijna om te ademen.

Ik vraag me af of mijn ouders later zullen vermoeden

dat ik huil.

Oh, belangrijker nog, kijk niet achterom.

Noch ogen, noch hoofd.

Kijk niet achterom.

Alleen om te zien wat ik ben

ben beloofd.

En waarom, waar en hoe.

Het is 5 voor 7,

en ik viel weer in slaap op deze trein die iets verder gaat.

O, vooral,

kijk niet achterom.

Nooit…

Mijn lieve ouders: ik vertrek

Ik hou van je, maar ik ga weg

Je hebt geen kinderen meer vanavond

Ik ren niet weg, ik vlieg

Begrijp: ik vlieg

Rookvrij, alcoholvrij: ik vlieg

ik vlieg