Un enfant - Michel Sardou

Un enfant, un enfant de toi sans être marié, un petit bébé

Dis si j’en faisais un, ça étonnerait bien les copains

Moi l’idiot, le dernier des hommes

L'éternel absent, le moins que personne

J’aurais sur mon coeur quelqu’un de moins fort

Que j’endormirais avec mes chansons

Comme un Dieu oublié du ciel, je l’admirerais

Moi son plus petit, comme un homme devant un géant

Moi pour cet enfant, je me grandirais

Un enfant, un enfant de moi qui ressemblera un peu à mon père

À mes bons côtés, à en faire pleurer les copains

Comme un fou, je l’emporterai

Je l'élèverai tout seul comme un lion

Et je lui expliquerai la tâche originelle

Et nous en rirons dans le même lit

Comme un Dieu oublié du ciel, je l’admirerais

Moi son plus petit, comme un homme devant un géant

Moi pour cet enfant, je me grandirais

Un enfant, un enfant de toi sans être marié, un petit bébé

Dis si tu m’en donnes un, si tu m’en fais un

Tu pourras retourner avec tes copains

Een kind, een kind van jou ongetrouwd, een kleine baby

Stel dat als ik er een zou maken, het mijn vrienden zou verrassen

Ik de dwaas, de laatste van de mensen

De eeuwige afwezige, de mindere dan wie dan ook

Ik zou iemand minder sterk op mijn hart hebben

Dat ik in slaap zou vallen met mijn liedjes

Als een God vergeten uit de hemel, zou ik hem bewonderen

Ik ben zijn kleinste, als een man voor een reus

Ik voor dit kind, ik zou groeien

Een kind, een kind van mij dat een beetje op mijn vader zal lijken

Aan mijn goede kant, om de vrienden aan het huilen te maken

Als een gek zal ik zegevieren

Ik zal hem alleen opvoeden als een leeuw

En ik zal hem de oorspronkelijke taak uitleggen

En we lachen erom in hetzelfde bed

Als een God vergeten uit de hemel, zou ik hem bewonderen

Ik ben zijn kleinste, als een man voor een reus

Ik voor dit kind, ik zou groeien

Een kind, een kind van jou ongetrouwd, een kleine baby

Zeg als je me er een geeft, als je me er een maakt

Je kunt teruggaan met je vrienden