Nuit de satin - Michel Sardou

Pour autant qu’il m’en souvienne

C'était une nuit de satin

Je tenais sa main dans la mienne

Et puis le silence et plus rien

Aussi souvent que j’y revienne

Je n’reconnais plus le chemin

Ce sentiment que dans mes veines

Coule un autre sang que le mien

C’est fou comme hier c’est facile

C’est bien plus proche que demain

Un peu comme la mer porte une île

J’emporte une étoile qui s'éteint

Dans cette nuit sans fin

Ou tout le ciel s'éteint, s'éteint

Il reste une étincelle

Qui m’attire auprès d’elle

Et plus rien

Pourquoi cet homme me demande t’il

Le jour qu’on est c’est inutile

Je sais qu’il sait que je n’en sais rien

Ce sont les absents qui reviennent

Moi même j’en suis 30 ans de moins

Pour un instant ils me retiennent

Et puis je retourne d’oû je viens

C’est fou comme hier c’est facile

Et tellement plus clair qu’aujourd’hui

Un peu comme la mer porte une île

J’emporte une étoile qui faiblit

Dans cette nuit sans fin

Ou tout le ciel s'éteint, s'éteint

Il reste une étincelle

Qui m’attire auprès d’elle

Et plus rien

Pourquoi cette femme me demande t’elle

Si j’aime encore être auprès d’elle

Je sais qu’elle sait que je n’en sais rien

Je n’en sais rien

Dans cette nuit sans fin

Ou tout le ciel s'éteint, s'éteint

Il reste une étincelle

Qui m’attire auprès d’elle

Et plus rien

Dans cette nuit sans ciel

Ou la nuit va si loin, si loin

Il reste une étincelle

Qui m’emporte avec elle

Et plus rien

Pour autant qu’il m’en souvienne

Mais je ne me souviens plus de rien

Zo ver ik me kan herinneren

Het was een satijnen avond

Ik hield zijn hand in de mijne

En dan stilte en niets

Zo vaak als ik er op terugkom

Ik herken het pad niet meer

Dit gevoel dat in mijn aderen zit

Verspilt een ander bloed dan het mijne

Het is gek hoe makkelijk gisteren

Het is veel dichterbij dan morgen

Een beetje zoals de zee een eiland draagt

Ik neem een ​​vervagende ster weg

In deze eindeloze nacht

Waar de hele lucht donker wordt, wordt donker

Er is nog een vonk over

Wie trekt mij naar haar toe

En niets meer

Waarom vraagt ​​deze man mij?

De dag dat we zijn is nutteloos

Ik weet dat hij het weet, ik weet het niet

Het zijn de afwezigen die terugkomen

Ik ben zelf 30 jaar jonger

Even houden ze me vast

En dan ga ik terug waar ik vandaan kom

Het is gek hoe makkelijk gisteren

En zoveel duidelijker dan vandaag

Een beetje zoals de zee een eiland draagt

Ik neem een ​​vervagende ster weg

In deze eindeloze nacht

Waar de hele lucht donker wordt, wordt donker

Er is nog een vonk over

Wie trekt mij naar haar toe

En niets meer

Waarom vraagt ​​deze vrouw mij?

Als ik het nog steeds leuk vind om bij haar te zijn

Ik weet dat zij het weet, ik weet het niet

ik weet het niet

In deze eindeloze nacht

Waar de hele lucht donker wordt, wordt donker

Er is nog een vonk over

Wie trekt mij naar haar toe

En niets meer

In deze luchtloze nacht

Waar de nacht zo ver gaat, zo ver

Er is nog een vonk over

Wie neemt mij mee

En niets meer

Zo ver ik me kan herinneren

Maar ik herinner me niets