Marie ma belle - Michel Sardou

Marie

Une petite femme de rien du tout

Qui m’appelait «son coeur «Et portait mon bonheur

Autour du cou

Marie je me souviens de tout

Quand tu séchais mes pleurs

Quand tu calmais mon coeur

Sur tes genoux

Marie ma belle

Tu es au ciel

Et moi dessous

Tu es au ciel

Et moi dessous

Une femme toute seule et un enfant

Personne ne nous parlait

Je n’oublierai jamais

La peur des gens

Dans ces corridors silencieux

Où les maisons s’opposent

Où les fenêtres closes

Cachaient leurs yeux

Marie ma belle

Tu es au ciel

Près du bon Dieu

Tu es au ciel

Près du bon Dieu

Comme tu vivais sans homme

Tu excitais les hommes

Tentais les loups

Tu n'étais à personne

Et de n'être à personne

Les rendait fous

Marie

Une petite femme sans importance

Qui m’a appris l’amour

Et donné pour toujours

Ma différence

Marie ma belle

Tu es au ciel

Et moi dessous

Tu es au ciel

Et moi dessous

Getrouwd

Een kleine vrouw van helemaal niets

Die me "zijn hart" noemde en mijn geluk droeg

Om de nek

Marie ik herinner me alles

Toen je mijn tranen droogde

Toen je mijn hart kalmeerde

Op je knieën

Maria mijn mooie

je bent in de hemel

En ik eronder

je bent in de hemel

En ik eronder

Een alleenstaande vrouw en een kind

Niemand sprak met ons

ik zal nooit vergeten

De angst van mensen

In deze stille gangen

Waar de huizen botsen

waar de ramen sloten

verborg hun ogen

Maria mijn mooie

je bent in de hemel

Dicht bij God

je bent in de hemel

Dicht bij God

Hoe je leefde zonder een man

Je hebt mannen aangezet

de wolven verleid

Je was van niemand

En van niemand zijn

maakte ze gek

Getrouwd

Een onbelangrijke kleine vrouw

die me liefde heeft geleerd

En voor altijd gegeven

mijn verschil

Maria mijn mooie

je bent in de hemel

En ik eronder

je bent in de hemel

En ik eronder