Ma mémoire - Michel Sardou

Je n’ai pas la mémoire

De mes amours

Mon ange

J’ai perdu la mémoire

Et ça m’arrange

Je n’ai pas la mémoire

De tes amours

Oh, mon ange

J’ai perdu la mémoire

Et ça m’arrange

Je ne me souviens pas

De ma naissance

Ni de mes premiers pas

Dans l’existence

J’ai complètement perdu la trace

Du temps, de l’au-delà

Aucun souvenir des espaces

Où j’ai vécu déjà

J’ai oublié les nuits

De la souffrance

Ce mélange de cris

Et de silence

Et les longs couloirs d’hôpital

Qui vont vers le supplice

Il ne me reste plus du mal

Que quelques cicatrices

Je n’ai pas la mémoire

De mes amours

Mon ange

J’ai perdu la mémoire

Et ça m’arrange

Je n’ai pas la mémoire

De tes amours

Oh, mon ange

J’ai perdu la mémoire

Et ça m’arrange

J’ai oublié le ton

De la vengeance

Et le son du clairon

De la revanche

Ils sont partis, tous les débiles

De mon carnet d’adresse

Avec les noms des imbéciles

Qui peuplèrent ma jeunesse

Je n’ai pas de mémoire

Mais je suppose

Que c’est la même histoire

La même chose

Pour cette pauvre humanité

Qui, sans fin, recommence

Au long de son éternité

La même indifférence

Je n’ai pas la mémoire

De mes amours

Mon ange

J’ai perdu la mémoire

Et ça m’arrange

Je n’ai pas la mémoire

De tes amours

Oh, mon ange

J’ai perdu la mémoire

Et ça m’arrange

ik heb geen geheugen

van mijn liefdes

Mijn engel

Ik ben mijn geheugen kwijt

En het past bij mij

ik heb geen geheugen

van je liefdes

Oh mijn engel

Ik ben mijn geheugen kwijt

En het past bij mij

Ik herinner me het niet meer

Vanaf mijn geboorte

Noch van mijn eerste stappen

Bestaand

Ik ben het spoor helemaal kwijt

Van tijd, daarbuiten

Geen geheugen voor spaties

waar ik vroeger woonde

Ik ben de nachten vergeten

van lijden

Deze mix van kreten

en stilte

En de lange ziekenhuisgangen

Wie gaan er naar de marteling?

Ik heb geen pijn meer

Slechts een paar littekens

ik heb geen geheugen

van mijn liefdes

Mijn engel

Ik ben mijn geheugen kwijt

En het past bij mij

ik heb geen geheugen

van je liefdes

Oh mijn engel

Ik ben mijn geheugen kwijt

En het past bij mij

Ik ben de toon vergeten

wraak

En het geluid van de bugel

wraak

Ze vertrokken, alle idioten

Uit mijn adresboek

Met de namen van dwazen

Wie heeft mijn jeugd bevolkt

ik heb geen geheugen

Maar ik denk

Het is hetzelfde verhaal

Hetzelfde

Voor deze arme mensheid

Die, zonder einde, opnieuw begint

Gedurende zijn eeuwigheid

Dezelfde onverschilligheid

ik heb geen geheugen

van mijn liefdes

Mijn engel

Ik ben mijn geheugen kwijt

En het past bij mij

ik heb geen geheugen

van je liefdes

Oh mijn engel

Ik ben mijn geheugen kwijt

En het past bij mij