l'Oiseau Tonnerre - Michel Sardou

Il est venu un homme de fer

Comme on n’en avait jamais vu

Nous l’avons trait comme un frre

On ne craint pas les inconnus

On l’a chauff lav nourri

Mais ses pieds toutes nos richesses

Et nous avons pris son mpris

Pour un signe de sagesse

Nos enfants nageaient nus

Dans les bras de la rivire

Ils ont bien ri quand ils ont su

Que l’homme voulait prendre nos terres

Qui est propritaire

D’un rayon de lune

Des reflets du soir sur la dune

A qui appartient l’air

Qui sculpte l’cume

Et jusqu’o voit l’oeil de l’oiseau-tonnerre

Ils ont sem le sang, le feu

Et le malheur jusqu’aux nuages

En brandissant leurs pauvres dieux

Qu’ils agitaient sur des images

Dans la laideur de leurs prisons

Nos femmes sont des paysages

Qui nous font garder la raison

Ici o tout n’est que mirage

Nos enfants ne jouent plus

Dans les bras de la rivire

Mais leur esprit plane au-dessus

Sur les ailes de l’oiseau-tonnerre

Qui est propritaire

D’un rayon de lune

Des reflets du soir sur la dune

A qui appartient l’air

Qui sculpte l’cume

Et jusqu’o voit l’oeil de l’oiseau-tonnerre

Qui est propritaire

D’un rayon de lune

Des reflets du soir sur la dune

A qui appartient l’air

Qui sculpte l’cume

Et o va le vol de l’oiseau-tonnerre

Qui est propritaire

D’un rayon de lune

Des reflets du soir sur la dune

A qui appartient l’air

Qui sculpte l’cume

Et o va le vol de l’oiseau-tonnerre

Er kwam een ​​man van ijzer

Zoals we nog nooit hebben gezien

We behandelden hem als een broer

We zijn niet bang voor vreemden

We hebben het verwarmd en gevoed

Maar haar voeten al onze rijkdom

En we namen zijn minachting

Voor een teken van wijsheid

Onze kinderen zwommen naakt

In de armen van de rivier

Ze hebben goed gelachen toen ze erachter kwamen

Dat de man ons land wilde innemen

Wie bezit

Van een manestraal

Avondreflecties op het duin

Van wie is de lucht?

Wie beeldhouwt het schuim?

En hoe ver het oog van de dondervogel ziet

Ze zaaiden bloed, vuur

En ongeluk tot in de wolken

Ze houden hun arme goden omhoog

Dat ze zwaaiden op foto's

In de lelijkheid van hun gevangenissen

Onze vrouwen zijn landschappen

dat houdt ons gezond

Hier waar alles een luchtspiegeling is

Onze kinderen spelen niet meer

In de armen van de rivier

Maar hun geest zweeft boven

Op de vleugels van de dondervogel

Wie bezit

Van een manestraal

Avondreflecties op het duin

Van wie is de lucht?

Wie beeldhouwt het schuim?

En hoe ver het oog van de dondervogel ziet

Wie bezit

Van een manestraal

Avondreflecties op het duin

Van wie is de lucht?

Wie beeldhouwt het schuim?

En waar gaat de vlucht van de dondervogel

Wie bezit

Van een manestraal

Avondreflecties op het duin

Van wie is de lucht?

Wie beeldhouwt het schuim?

En waar gaat de vlucht van de dondervogel