L'acteur - Michel Sardou

Entrer dans un décor immense, entendre les battements de son cœur

Et là, changer l’indifférence en rires et le silence en pleurs.

Un jour Don Juan en apparence, un fou au château d’Elseneur

Un jour Lorenzo de Florence, verser son sang pour le souffleur.

Vivre et mourir en alternance, vivre et mourir en permanence.

Il y a des soirées légendaires où la vie se joue toute entière

Des triomphes absolus où après les saluts

On voit le décor à l’envers, il y a des tournées de galère

Des couloirs, des villes sans lumière, mais le sourire perdu

De quelqu’un d’inconnu, alors le rideau reste ouvert.

Vivre et mourir en alternance, vivre et mourir en permanence.

Avoir un soir contre sa bouche, l'étoile, la meilleure, la première

Pour tant de soirs où l’on se couche avec une autre partenaire.

Un jour, un valet d’insolence, souffrir comme l’a voulu l’auteur

Se dire que pendant ces absences, les femmes ont «matinée"ailleurs.

Vivre et mourir en alternance, vivre et mourir en permanence.

Il y a des soirées singulières où l’on veut finir comme Molière

Mais aussi des mardis et des jeudis maudits

Où l’on n’veut même pas d’un cimetière, il y a des idées passagères

Des colères, des vœux, des prières, des échecs imprévus

Etant bien entendu que le public est un mystère.

Vivre et mourir en alternance, vivre et mourir en permanence.

Entrer dans un décor immense, entendre les battements de son cœur

Et là, changer l’indifférence en rires et le silence en pleurs.

Vivre et mourir en alternance, porter un masque en permanence.

Vivre et mourir en alternance, vivre et mourir en permanence.

Stap in een enorme setting, hoor haar hartslag

En daar, verander onverschilligheid in lachen en stilte in tranen.

Op een dag ziet Don Juan eruit, een gek in Elsinore Castle

Op een dag vergoot Lorenzo van Florence zijn bloed voor de souffleur.

Leef en sterf afwisselend, leef en sterf permanent.

Er zijn legendarische feesten waar het leven zich afspeelt

Absolute triomfen waar na de groeten

We zien het decor ondersteboven, er zijn kombuisrondleidingen

Gangen, steden zonder licht, maar de verloren glimlach

Van een onbekende, dus het gordijn blijft open.

Leef en sterf afwisselend, leef en sterf permanent.

Heb een nacht tegen haar mond, de ster, de beste, de eerste

Voor zoveel nachten als we met een andere partner slapen.

Op een dag, een bediende van brutaliteit, lijd zoals de auteur het bedoeld heeft

Om tegen jezelf te zeggen dat de vrouwen tijdens deze afwezigheden elders 'ochtend' hebben.

Leef en sterf afwisselend, leef en sterf permanent.

Er zijn bijzondere avonden waarop je wilt eindigen zoals Molière

Maar ook vervloekte dinsdagen en donderdagen

Waar je niet eens een begraafplaats wilt, zijn er vluchtige ideeën

Boosheid, wensen, gebeden, onvoorziene mislukkingen

Het publiek is natuurlijk een raadsel.

Leef en sterf afwisselend, leef en sterf permanent.

Stap in een enorme setting, hoor haar hartslag

En daar, verander onverschilligheid in lachen en stilte in tranen.

Leef en sterf afwisselend, draag altijd een masker.

Leef en sterf afwisselend, leef en sterf permanent.