Je Ne Sais Plus Rien - Michel Sardou

C’est une larme de tendresse

Sur un sourire qui me revient

C’est à peu près tout ce qui reste

Tout ce qui reste à la fin

Je savais les mots

Et les gestes, les promesses

Et j’aimais le feu de ta peau

Sous mes mains

Je pouvais dessiner

Toutes nos nuits de caresses

Ce soir

Je ne sais plus rien

Tant de silences nous séparent

Ou tant de mots qui tuent la vie

Et quand se voilaient tes yeux noirs

En plein soleil il faisait nuit

Je savais les mots

Et les gestes, les promesses

Et j’aimais le feu de ton sang

Dans tes reins

Je pouvais dessiner

Toutes nos nuits de caresses

Ce soir

Je ne sais plus rien

Que reviennent les mots

Et les gestes, les promesses

Que s’allume à nouveau le feu

Que tu retiens

Laisse-moi espérer une nuit

De caresses

Sans toi

Je ne suis plus rien

Het is een traan van tederheid

Op een glimlach die bij mij terugkomt

Dat is ongeveer alles wat er nog over is

Alles wat overblijft aan het einde

Ik kende de woorden

En de gebaren, de beloften

En ik hield van het vuur van je huid

onder mijn handen

ik zou kunnen tekenen

Al onze nachten van liefkozingen

Deze avond

ik weet het niet meer

Zoveel stiltes scheiden ons

Of zoveel levensdodende woorden

En toen je donkere ogen versluierd waren

In de volle zon was het donker

Ik kende de woorden

En de gebaren, de beloften

En ik hield van het vuur van je bloed

in je lendenen

ik zou kunnen tekenen

Al onze nachten van liefkozingen

Deze avond

ik weet het niet meer

Laat de woorden terugkeren

En de gebaren, de beloften

Laat het vuur weer branden

Wat je achterhoudt

laat me op een nacht hopen

van liefkozingen

Zonder jou

ik ben niets