Du plaisir - Michel Sardou

Les jours heureux

Les mauvais souvenirs

J’ai pris du plaisir

J’ai tout connu

Le meilleur et le pire

J’ai pris du plaisir

Qu’elles aient été

Ou de glace ou de feu

Et belles à mourir

Même si certaines

M’ont rendu malheureux

Ce fut un plaisir

Du plaisir, du plaisir

Si simple et si vrai

Du plaisir, du plaisir

Et mourir après

A chaque porte

Difficile à ouvrir

J’ai pris du plaisir

Oser parler

Quitte à me faire haïr

J’ai pris du plaisir

A chaque marche

Qu’il me fallait gravir

Mais sans me trahir

A chaque page

Qui se laissait noircir

J’ai pris du plaisir

Du plaisir, du plaisir

Si simple et si vrai

Du plaisir, du plaisir

Et mourir après

Sur chaque ride que tracent mes souvenirs

Reste le plaisir

Savoir recevoir même apprendre à offrir

Encore du plaisir

Toutes ces notes impossibles à chanter

J’ai pris du plaisir

Pouvoir m’excuser autant que pardonner

J’y prends du plaisir

Etre là ce soir et pouvoir vous le dire

Ca me fait plaisir

Gelukkige dagen

De slechte herinneringen

ik had plezier

ik heb alles geweten

De beste en de slechtste

ik had plezier

Of ze waren

Of ijs of vuur

En mooi om voor te sterven

Ook al zijn sommige

Maakte me ongelukkig

Het was een plezier

Plezier, plezier

Zo simpel en zo waar

Plezier, plezier

En daarna sterven

bij elke deur

Moeilijk te openen

ik had plezier

durf te spreken

Stop met me te haten

ik had plezier

bij elke stap

Dat ik moest klimmen

Maar zonder mij te verraden

Op elke pagina

Wie liet zich zwart maken?

ik had plezier

Plezier, plezier

Zo simpel en zo waar

Plezier, plezier

En daarna sterven

Op elke rimpel die mijn herinneringen traceren

Het plezier blijft

Weten hoe te ontvangen, zelfs leren hoe te bieden

leuker

Al deze noten onmogelijk om te zingen

ik had plezier

Om je net zo goed te kunnen verontschuldigen als te vergeven

Ik geniet ervan

Om er vanavond bij te zijn en het je te kunnen vertellen

Het is een genoegen