Délivrance - Michel Sardou

Un éclair dans un ciel d’encre

Une plaie qui s’ouvrira

Comme on a jailli d’un ventre

Ebloui on s’en ira

Une vie comme un rêve

Elle s’achève on l’oublie

On s'éveille dans l’autre monde

Etonné d’avoir dormi

Un matin s’ouvrent deux lèvres

Sur un ciel encore plus grand

Un flambeau dans les ténèbres

Comme un phare dans l’ouragan

Un matin les murs s’effondrent

Sur un vide encore plus loin

Pas d'écho pour nous répondre

Un vent froid qui nous rejoint

Un matin on se rappelle

Le premier feu d’où l’on vient

Et l'élan originel

Qui nous a poussé si loin

Et puis c’est le grand silence

La dérive à l’infini

Le tourbillon recommence

Et s'éloigne au fond des nuits

Attiré hors de son antre

Expulsé du fond de soi

Comme on est sorti d’un ventre

Etourdi on s’en ira

Un voyage sans frontière

Qui commence dans le sang

Entre l’ombre et la lumière

Entre l'être et le vivant

Een flits in een inktzwarte lucht

Een wond die opengaat

Zoals iemand uit een baarmoeder ontsprong

Verblind gaan we weg

Een leven als een droom

Het eindigt, we vergeten het

We worden wakker in de andere wereld

verrast te hebben geslapen

Op een ochtend twee lippen open

Op een nog grotere lucht

Een fakkel in de duisternis

Als een baken in de orkaan

Op een ochtend brokkelen de muren af

Op een leegte nog verder

Geen echo om ons te antwoorden

Een koude wind die ons bereikt

Op een ochtend herinneren we ons

Het eerste vuur waar we vandaan komen

En het oorspronkelijke momentum

Wie heeft ons zo ver geduwd

En dan is het de grote stilte

De oneindigheidsdrift

De wervelwind begint weer

En drijft weg tot diep in de nachten

Uit zijn hol gelokt

Van binnenuit verdreven

Toen we uit een baarmoeder kwamen

Verbijsterd gaan we weg

Een reis zonder grenzen

dat begint in het bloed

Tussen schaduw en licht

Tussen het wezen en het leven