L'île - Michel Fugain

Ici le vent se dchire, la mer se brise et respire.

L’odeur des maquis des forts.

Ici les montagnes sont fires.

N’ont laisse que quelques pierres.

A la vigne et aux oliviers.

Ici un homme se sent vivant.

Ici un homme se sent plus grand.

Ici un homme a le temps.

Ici le mots semblent diffrents.

Ici la vie se vit autrement,

Se vit autrement sur ce radeau, sur ce bateau;

Cette le au milieu de l’eau.

C’est une le o il fait toujours bleu.

C’est une le comme il en reste peu.

Ici les gens sont silence;

Et ne disent ce qu’ils pensent,

Qu’a celui qui sait couter.

Ici vit un peuple libre,

Sa terre est son quilibre;

Ici la mmoire est un trsor,

Ici la paroles vaut de l’or,

Ici on se parle encore

Ici loin des villes et loin du bruit,

Ici je viendrai finir ma vie,

Finir ma vie sur ce radeau sur ce bateau.

Cette le au milieu de l’eau.

C’est une le comme il en reste peu.

Hier scheurt de wind, breekt de zee en ademt.

De geur van de maquis van de forten.

Hier zijn de bergen vuur.

Er zijn maar een paar stenen over.

Naar de wijngaard en de olijfbomen.

Hier voelt een man zich levend.

Hier voelt een man zich groter.

Hier heeft een man tijd.

Hier klinken de woorden anders.

Hier wordt het leven anders geleefd,

Leef anders op dit vlot, op deze boot;

Dit in het midden van het water.

Het is een plek waar het altijd blauw is.

Het is een eiland zoals er nog maar weinig zijn.

Hier zijn de mensen stil;

En zeg niet wat ze bedoelen,

Alleen voor degenen die weten hoe ze moeten kosten.

Hier leeft een vrij volk,

Zijn land is zijn evenwicht;

Hier is het geheugen een schat,

Hier zijn woorden goud waard,

Hier praten we weer

Hier ver van de steden en ver van het lawaai,

Hier zal ik komen om mijn leven te beëindigen,

Beëindig mijn leven op dit vlot op deze boot.

Dit in het midden van het water.

Het is een eiland zoals er nog maar weinig zijn.