Ceux qui s'aiment - Michel Fugain

Ceux qui s’aiment d’amour auront toujours

Un coin d' Paris, un quai d' Seine

Loin du bruit, de la foule et loin du temps

Ceux qui s’aiment d’amour auront toujours

Un peu d' bonheur, un peu d' peine

C’est la vie, c’est la vie tout simplement

Ils ont vingt ans à peine

Et semblent nés d’hier

On les croirait tombés d’un même nid

Âme sœur, âme frère

Il ne voit qu’elle et elle ne voit que lui

Ils vivent au présent sans parler d’avenir

Et tentent d’oublier la flotte et les murs gris

Dans cette ville où seuls les pubs ont le sourire

Il n’y a qu’elle, il n’y a que lui

Ceux qui s’aiment d’amour auront toujours

Un coin d' Paris, un quai d' Seine

Loin du bruit, de la foule et loin du temps

Ceux qui s’aiment d’amour auront toujours

Un peu d' bonheur, un peu d' peine

C’est la vie, c’est la vie tout simplement

Degenen die van elkaar houden, zullen dat altijd hebben

Een hoek van Parijs, een kade van de Seine

Ver van het lawaai, van de menigte en ver van de tijd

Degenen die van elkaar houden, zullen dat altijd hebben

Een beetje geluk, een beetje pijn

Dat is het leven, dat is gewoon het leven

Ze zijn amper twintig jaar oud

En gisteren geboren lijken

Het lijkt alsof ze uit hetzelfde nest zijn gevallen

zielsverwant, zielsbroeder

Hij ziet alleen haar en zij ziet alleen hem

Ze leven in het heden zonder over de toekomst te praten

En probeer de vloot en de grijze muren te vergeten

In deze stad waar alleen pubs lachen

Alleen zij, alleen hij

Degenen die van elkaar houden, zullen dat altijd hebben

Een hoek van Parijs, een kade van de Seine

Ver van het lawaai, van de menigte en ver van de tijd

Degenen die van elkaar houden, zullen dat altijd hebben

Een beetje geluk, een beetje pijn

Dat is het leven, dat is gewoon het leven