East Enders Wives - mewithoutYou

We met by chance on the row riverside

Our salt fire danced as our tea leaves dried

She hatched our plans in the atmospheric tide

Said, «Let's give up, sacrifice next lent»

(Well that joke’s long since been spent)

So as the fool on the bagpipes played

We kept cool in the parasol shade

Your thumb on my page at my tender age

East enders wives

Then hidden in the boxthorn vine

We grew old as the foxtail pine

Sheep in the fold, gilding our gold

Sipping our milk and water lives

She packed our bags some arbitrary time

Then waved like a flag from the White Star Line

Unmoored, unwell, though I seldom elegize

We’ve both been untrue, but I’m still counting on you

Like an invisible rosary

And as the past and all plans are undone

Slowly sank like a shipwrecked sun

Bridges and boats, burning them both

Burned up the sky

Wires sang as the black birds fell

Sorrow rang like a churchyard bell

And asked the trees, smoke for the bees

All our dads died

We ontmoetten elkaar bij toeval op de rij aan de rivier

Ons zoutvuur danste terwijl onze theeblaadjes droogden

Ze heeft onze plannen uitgebroed in het atmosferische getij

Zei: "Laten we het opgeven, de volgende vasten opofferen"

(Nou, die grap is al lang geleden)

Dus als de dwaas op de doedelzak speelde

We bleven koel in de schaduw van de parasol

Je duim op mijn pagina op mijn jonge leeftijd

East enders-vrouwen

Dan verborgen in de wijnstok van de doornstruik

We zijn zo oud geworden als de vossenstaartden

Schapen in de kudde, vergulden ons goud

Nippend aan ons melk- en waterleven

Ze pakte onze tassen op een willekeurige tijd in

Toen zwaaide als een vlag van de White Star Line

Niet afgemeerd, onwel, hoewel ik zelden elegize

We zijn allebei onwaar geweest, maar ik reken nog steeds op je

Als een onzichtbare rozenkrans

En aangezien het verleden en alle plannen ongedaan worden gemaakt

Langzaam zonk als een zonk schipbreuk

Bruggen en boten, ze allebei verbranden

De lucht verbrand

Draden zongen toen de zwarte vogels vielen

Verdriet klonk als een kerkhofbel

En vroeg de bomen, rook voor de bijen

Al onze vaders stierven