Torches Together - mewithoutYou

Why burn poor and lonely under a bowl,

under a l&shade or on the shelf beside the bed

where at night you lay turning like a door on its hinges?

(First on your left side, then on your right side,

then on y our left side again)

Why burn poor and lonely?

Tell all the stones, we’re gonna make a building.

We’ll be cut into shape &set into place or if you’d rather

be a window, I’ll gladly be the frame reflecting and kind

words, living…

Anyway, aren’t you unbearably sad?

Then why burn so poor and lonely?

We’ll be like torches.

We’ll be like torches together!

With whatever respect our tattered dignity demands.

Torches together, were once 'one notes',

We were lonely wheat quietly ground into grain

(What light and momentary pain!)

So why this safe distance, this curious look?

Why tear out single pages when you can throw

away the book?

Why pluck one string when you can strum the guitar?

Strum the guitar!

With no beginning, with no endn

take down a guitar and strum the guitar if you’re

afraid,

And I’m afraid and everyone’s afraid and

everyone knows it but we don’t have to be afraid anymore.

You played the flute, but no one was dancing.

You sang a sad song and none of us cried.

Waarom arm en eenzaam branden onder een kom,

onder een l&schaduw of op de plank naast het bed

waar lag je 's nachts draaiend als een deur op zijn scharnieren?

(Eerst aan uw linkerkant, dan aan uw rechterkant,

dan weer aan onze linkerkant)

Waarom arm en eenzaam verbranden?

Vertel alle stenen dat we een gebouw gaan maken.

We worden in vorm gesneden en op hun plaats gezet of als je dat liever hebt

wees een raam, ik zal graag het frame zijn dat reflecteert en vriendelijk is

woorden, leven...

Hoe dan ook, ben je niet ondraaglijk verdrietig?

Waarom dan zo arm en eenzaam branden?

We zullen als fakkels zijn.

We zullen samen als fakkels zijn!

Met welk respect dan ook dat onze gehavende waardigheid eist.

Fakkels bij elkaar waren ooit 'one notes',

We waren eenzame tarwe, stilletjes vermalen tot graan

(Wat een lichte en tijdelijke pijn!)

Dus waarom deze veilige afstand, deze nieuwsgierige blik?

Waarom losse pagina's uitscheuren als je kunt gooien?

het boek weg?

Waarom één snaar tokkelen als je de gitaar kunt tokkelen?

Tokkel de gitaar!

Zonder begin, zonder einde

haal een gitaar neer en tokkel de gitaar als je

bang,

En ik ben bang en iedereen is bang en

iedereen weet het, maar we hoeven niet meer bang te zijn.

Je speelde fluit, maar niemand danste.

Je zong een droevig lied en niemand van ons huilde.