The Fox, The Crow And The Cookie - mewithoutYou

Through mostly vacant streets, a baker from the outskirts of his town

Earned his living peddling sweets from the ragged cart he dragged around.

The clever fox crept close behind, kept an ever-watchful eye

For a chance to steal a ginger spice cake or a boysenberry pie.

Looking down was the hungry crow, «When the time is right, I’ll strike

And condescend to the earth below and take whichever treat I’d like.»

The moment the baker turned around to shoo the fox off from his cart,

The crow swooped down and snatched a shortbread cookie and a German chocolate

tart.

Using most unfriendly words that the village children had not yet heard,

The baker shouted threats by canzonette to curse the crafty bird.

«You rotten wooden mixing spoon!

Why you midnight winged racoon!

You better bring those pastries back, you no-good burned-black macaroon!»

The fox approached the tree where the bird was perched, delighted in his nest.

«Brother Crow, don’t you remember me?

It’s your old friend Fox with a humble

request.

If you could share just a modest piece, seeing as I distracted that awful man.»

This failed to persuade the crow in the least, so the fox rethought his plan.

«Then if your lovely song would grace my ears, or to even hear you speak,

Would ease my pains and fears."The crow looked down with a candy in his beak.

«Your poems of wisdom, my good crow, what a paradise they bring!»

This flattery pleased the proud bird, so he opened his mouth and began to sing:

«Your subtle acclamation’s true!

Best to give praise where praise is due.

Every rook and jay in the Corvidae’s been raving about me too.

They admire me, one and all.

Must be the passion in my caw!

My slender bill known through the escadrille, my fierce commanding claw!»

I got a walnut brownie brain, and molasses in my veins,

Crushed graham cracker crust, my powdered sugared funnel cake cocaine.

Let the crescent cookie rise.

These carob colored almond eyes

Will rest to see my cashewed princess in the swirling marble sky.

Will rest upon the knee, where all the visions cease to be

A root beer float in our banana boat across the tapioca sea.

When letting all attachments go, is the only prayer we know,

May it be so, may it be so, may it be so, oh

Door grotendeels lege straten, een bakker uit de buitenwijken van zijn stad

Verdiende zijn brood met het verkopen van snoepjes van de haveloze kar die hij voortsleepte.

De slimme vos kroop dicht achter hem, hield een altijd waakzaam oog

Voor een kans om een ​​gemberkruidencake of een boysenbessentaart te stelen.

Naar beneden kijkend was de hongerige kraai, "Als de tijd rijp is, zal ik toeslaan"

En verneder je naar de aarde beneden en neem wat ik maar wil.»

Op het moment dat de bakker zich omdraaide om de vos van zijn kar te jagen,

De kraai dook naar beneden en greep een zandkoekkoekje en een Duitse chocolade

scherp.

Met de meest onvriendelijke woorden die de dorpskinderen nog niet hadden gehoord,

De bakker schreeuwde dreigementen van canzonette om de sluwe vogel te vervloeken.

«Jij rotte houten menglepel!

Waarom jij middernacht gevleugelde wasbeer!

Breng die gebakjes maar terug, jij waardeloze verbrande zwarte macaron!»

De vos naderde de boom waar de vogel zat, verrukt in zijn nest.

«Broeder Crow, kent u mij niet meer?

Het is je oude vriend Fox met een nederige

verzoek.

Als je gewoon een bescheiden stuk zou kunnen delen, aangezien ik die vreselijke man heb afgeleid.»

Dit kon de kraai in het minst niet overtuigen, dus de vos heroverde zijn plan.

«Als dan je mooie lied mijn oren zou sieren, of je zelfs maar zou horen spreken,

Zou mijn pijn en angsten verlichten.' De kraai keek naar beneden met een snoepje in zijn snavel.

«Je gedichten van wijsheid, mijn goede kraai, wat een paradijs brengen ze!»

Deze vleierij beviel de trotse vogel, dus hij opende zijn mond en begon te zingen:

«Je subtiele toejuiching is waar!

Het is het beste om lof te geven waar lof toekomt.

Elke toren en gaai in de Corvidae is ook enthousiast over mij.

Ze bewonderen me, stuk voor stuk.

Moet de passie in mijn klauw zijn!

Mijn slanke snavel bekend door de escadrille, mijn woeste commanderende klauw!»

Ik heb een walnoten-brownie-brein, en melasse in mijn aderen,

Geplette Graham cracker korst, mijn gepoederde gesuikerde trechtercake cocaïne.

Laat het halve maan koekje rijzen.

Deze johannesbroodkleurige amandelogen

Zal rusten om mijn prinses met cashewnoten in de wervelende marmeren lucht te zien.

Zal op de knie rusten, waar alle visioenen ophouden te zijn

Een wortelbier drijft in onze bananenboot over de tapiocazee.

Als we alle bijlagen loslaten, is het enige gebed dat we kennen,

Mag het zo zijn, mag het zo zijn, mag het zo zijn, oh