My Exit, Unfair - mewithoutYou

My exit, unobserved, my homesickness, absurd

I said «water,"expecting the word

Would satisfy my thirst!

Talking all about the second and third

When I haven’t understood the first.

Jonah, where’s that boat going —

Your ship set with eager sails?

There’s a swirling storm soon blowing

And no use, fishermen, in rowing from a consecrated whale!

And just like the clouds they bring a darkness and a hard rain’s gonna fall

I felt the crowds bring a loneliness and a hard rain’s gonna fall.

She always weighed me down

But, afraid I might need her, I dragged her around

(It's best to keep close sackcloth and ash in a whitewashed town)

She wore that phony smile on her face,

I guess like a bandage on a wounded place

While I kept the keys to every old lock just in case.

Rehearsed indifference tossed aside,

Our narrow arms spread wide,

«What unseen pen etched eternal things on the hearts of humankind —

But never let them in our minds?»

The clouds they brught a darkness

And a hard rain’s gonna fall

And all my laughter ends in emptiness

And a hard rain’s gonna fall.

My every medicine causes more illness

And a hard rain’s gonna fall

And until I let you go I didn’t know, you were never mine at all

But now I spend my days in ever-increasingly complicated ways

Convincing myself of the rightness of each word I say

My exit, unfair if unobserved!

My exit, unfair if unobserved!

Ya sabur, subhannallahi, a-uduhu billah minash-shaitnair-rajim, al-hamdu lillah,

bismillahir rahmanir rahim.

Mijn vertrek, onopgemerkt, mijn heimwee, absurd

Ik zei «water», het woord verwachtend»

Zou mijn dorst stillen!

Over de tweede en derde gesproken

Als ik de eerste niet heb begrepen.

Jonah, waar gaat die boot heen...

Uw schip met gretige zeilen gezet?

Er waait binnenkort een wervelende storm

En het heeft geen zin, vissers, om vanaf een gewijde walvis te roeien!

En net als de wolken brengen ze duisternis en er gaat harde regen vallen

Ik voelde dat de menigte eenzaamheid bracht en dat er een harde regen zou vallen.

Ze woog me altijd

Maar uit angst dat ik haar misschien nodig zou hebben, sleepte ik haar mee

(Je kunt het beste zak en as in een witgekalkte stad bewaren)

Ze droeg die valse glimlach op haar gezicht,

Ik denk als een verband op een gewonde plek

Terwijl ik de sleutels van elk oud slot bewaarde voor het geval dat.

Geoefende onverschilligheid terzijde geschoven,

Onze smalle armen wijd gespreid,

«Welke onzichtbare pen heeft eeuwige dingen in de harten van de mensheid geëtst —

Maar laten we ze nooit in onze gedachten?»

De wolken die ze een duisternis doorbreken

En er gaat harde regen vallen

En al mijn lachen eindigt in leegte

En er gaat een harde regen vallen.

Mijn elk medicijn veroorzaakt meer ziekte

En er gaat harde regen vallen

En totdat ik je liet gaan, wist ik het niet, je was helemaal niet van mij

Maar nu breng ik mijn dagen op steeds ingewikkelder manieren door

Mezelf overtuigen van de juistheid van elk woord dat ik zeg

Mijn vertrek, oneerlijk als het niet wordt opgemerkt!

Mijn vertrek, oneerlijk als het niet wordt opgemerkt!

Ya sabur, subhannallahi, a-uduhu billah minash-shaitnair-rajim, al-hamdu lillah,

bismillahir rahmanir rahim.