Cattail Down - mewithoutYou

Cattail Down, the morning rail yard whistle blows.

Cattail Down, our boxcar bound for no-one-knows.

After every hidden seed out from its covering has been free and every book has

been discarded from the bookshelf.

Cattail Down, in the forgetting of myself.

Cattail Down, replace the feathers in our vest.

Cattail Down, surround the ivy that’s gone to poison in my chest.

The Parachute broke loose!, cried the Goose with misplaced (but understandable)

concern for his little Brother’s mental health, his happy little Brother in the

forgetting of himself.

Cattail Down, around the bulrush the pollen shed.

Cattail Down, to dress my wounds, it left a Bee sting in their stead.

Have been anger thoughts from out my head

Headed east out of St. Paul we stopped for water, rested in the cemetery,

watched the Mississippi.

Running out of food stamps, found a bag along the footpath off highway 61,

filled with what looked like marijuana.

(don't worry, Mom, we left it there…)

Hopped a grainer out of Pig’s Eye toward Milwaukee, the Deer between the tower

and the tracks saw right through us, said:

You don’t know where you came from, you don’t know where you’re going.

You think you’re you, but you don’t know who you are, you’re not you…

you’re Everyone Else.

You’re Everyone Else…

Lisdodde Beneden, het fluitje van het ochtendspoor klinkt.

Cattail Down, onze goederenwagon op weg naar niemand-weet.

Nadat elk verborgen zaadje dat uit zijn omhulsel komt vrij is geweest en elk boek heeft

uit de boekenkast zijn weggegooid.

Cattail Down, in het vergeten van mezelf.

Cattail Down, vervang de veren in ons vest.

Cattail Down, omring de klimop die in mijn borst is vergiftigd.

De Parachute brak los!, riep de Gans misplaatst (maar begrijpelijk)

bezorgdheid om de geestelijke gezondheid van zijn kleine broer, zijn gelukkige kleine broer in de

zichzelf vergeten.

Lisdodde Beneden, rond de biezen de pollenschuur.

Cattail Down, om mijn wonden te verzorgen, liet een bijensteek in hun plaats.

Zijn woede-gedachten uit mijn hoofd geweest

Toen we St. Paul in oostelijke richting verlieten, stopten we voor water, rustten uit op het kerkhof,

keek naar de Mississippi.

Geen voedselbonnen meer, vond een tas langs het voetpad van snelweg 61,

gevuld met wat leek op marihuana.

(maak je geen zorgen, mam, we hebben het daar gelaten...)

Springde uit Pig's Eye richting Milwaukee, het hert tussen de toren

en de sporen zagen dwars door ons heen, zeiden:

Je weet niet waar je vandaan komt, je weet niet waar je heen gaat.

Je denkt dat je jezelf bent, maar je weet niet wie je bent, je bent jezelf niet...

jij bent Iedereen anders.

Jij bent de rest...