Aubergine - mewithoutYou

Sugar down the syrup in the Queen Anne’s lace

Shining in the light of nightshade

Cultivating unsophistication in my face

Trying to think of nothing to say

Grapes gone sour and the spinach went to seed

(It was spindly and sick from the outset)

Waiting for the hour with a wherewithal to leave

Patient as a dog for its master

Aubergine, Aubergine

Aubergine, Aubergine

The Labrador was locked to the promontory rock

She called down, said time is an illusion

An inconsequential shift as the continents drift

But my confidence was crushed and I miss you regardless

Aubergine, Aubergine

Aubergine, Aubergine

Aubergine, Aubergine

Aubergine, Aubergine

You can be your body but please don’t mind

If I don’t fancy myself mine

You at 32 still tied

To your poor mother’s apron strings!

Sorrel in the gravel and the saffron robe

Sleeping like a shark in the cord grass

Until I saw how far I traveled down the solipsistic road

I climbed out to ask for directions

There was not a pond in sight and here I’m gasping like a fish

In the desert with a basket full of eggplants

Who asked about the passage from the Bible on my wrists

But I couldn’t catch my breath enough to answer

Suiker de siroop in de Queen Anne's lace

Schijnt in het licht van nachtschade

Onbeschaafdheid in mijn gezicht cultiveren

Ik probeer niets te bedenken om te zeggen

Druiven zijn zuur geworden en de spinazie is naar de zaadjes gegaan

(Het was vanaf het begin spichtig en ziek)

Wachten op het uur met een middelen om te vertrekken

Patiënt als hond voor zijn baas

Aubergine, Aubergine

Aubergine, Aubergine

De Labrador zat vast aan de voorgebergterots

Ze belde naar beneden, zei dat tijd een illusie is

Een onbeduidende verschuiving terwijl de continenten afdrijven

Maar mijn vertrouwen was verpletterd en ik mis je hoe dan ook

Aubergine, Aubergine

Aubergine, Aubergine

Aubergine, Aubergine

Aubergine, Aubergine

Je kunt je lichaam zijn, maar vind het niet erg

Als ik de mijne niet leuk vind

Jij met 32 ​​nog steeds gelijk

Aan de touwtjes van je arme moeders schort!

Zuring in het grind en het saffraan gewaad

Slapen als een haai in het koordgras

Tot ik zag hoe ver ik de solipsistische weg aflegde

Ik stapte uit om de weg te vragen

Er was geen vijver te bekennen en hier hap ik naar adem als een vis

In de woestijn met een mand vol aubergines

Wie vroeg naar de passage uit de Bijbel op mijn polsen?

Maar ik kon niet genoeg op adem komen om te antwoorden