Не могу уснуть - MaryJane

Я не могу уснуть только потому,

Что не могу перевернуть всю эту муть в себе.

Не дает она покоя мне, не могу вдохнуть,

Выдохнуть.

Насколько хватит меня, ведь

Все, что я вижу, это на районах много имен,

Которых встречаю, но не найду знакомых.

Только лица, готовые в ноги разбиться.

Мне становится не по себе как-то…

А раньше было проще, друзей больше,

Да и проблем тоже хватало, значит может

Я стал старше, также как и все наши.

Мне очень важно, что же будет дальше,

Можно ли жить иначе, и, как правило,

Мое прошлое не оставляет выбора — просто ждать.

Чего?

От кого?

Остановиться надо.

Встать прочно на ноги сейчас главное.

И очень хочется, чтобы закрыв глаза

Я мог уснуть, ни о чем не думая.

Да,

Есть еще одно желание — поднять знамя

Над головой и с ним пройти свой путь правильно.

Разные мысли есть — плохие, хорошие.

Есть такие просто душу режут острые.

И от всего этого в груди чувство мерзкое —

Беспокоит эта муть между собой тесная.

Я не могу уснуть, что-то опять не так.

Я не могу узнать себя.

Что со мной?

Просто пора расставить все на свои места.

Но никогда не убрать из меня эту боль.

Я не могу уснуть, что-то опять не так.

Просто пора расставить все на свои места.

Но понимаю, что сегодня не получится

Увидеть во сне все мечты и мысли лучшие.

Моменты истины, откровения,

А завтра снова в грехах находить забвенье.

Такое чувство, что сердце хочет выскочить,

А на губах соленый привкус.

Сам себе даю обещания не повторять своих ошибок,

Но знаю заранее, что

Ничего не стоят они.

Данные мною клятвы

Растают с первыми лучами солнца.

Завтра

Будет новый день, и я не буду помнить

О мыслях, тревоживших меня сегодня.

Да только все равно больно, и не могу больше,

И никуда не деться, и вряд ли кто поможет.

Я не могу уснуть только потому,

Что во сне, что в реальности мне свободно утонуть

В этих буднях, в этой повседневности,

В этой бесконечной человеческой ненависти.

Мне не хватает смелости оставить времени

Для того, чтобы осознать зачем все это делается,

Что происходит с нами?

Зачем мы все ломаем своими же руками?

Ik kan niet slapen alleen omdat

Dat ik niet al deze droesem in mezelf kan keren.

Ze geeft me geen rust, ik kan niet ademen,

Uitademen.

Hoeveel is genoeg voor mij, omdat

Ik zie alleen dat er veel namen zijn in de districten,

Die ik ontmoet, maar ik zal geen kennissen vinden.

Alleen gezichten die klaar zijn om aan hun voeten te breken.

Ik voel me op de een of andere manier ongemakkelijk...

En voordat het makkelijker was, meer vrienden,

Ja, en er waren ook genoeg problemen, dus misschien

Ik werd ouder, net als wij allemaal.

Het is erg belangrijk voor mij wat er daarna zal gebeuren,

Is het mogelijk om anders te leven, en in de regel

Mijn verleden laat geen andere keus dan te wachten.

Wat?

Van wie?

Moet stoppen.

Stevig op de been blijven is nu het belangrijkste.

En ik wil echt mijn ogen sluiten

Ik kon in slaap vallen zonder ergens aan te denken.

Ja,

Er is nog een wens - om de vlag te hijsen

Over je hoofd en daarmee ga je correct je gang.

Er zijn verschillende gedachten - slecht, goed.

Er zijn mensen die de ziel gewoon scherp snijden.

En van dit alles in de borst een gemeen gevoel -

Dit bezinksel tussen elkaar is storend.

Ik kan niet slapen, er is weer iets mis.

Ik kan mezelf niet herkennen.

Wat is er met mij gebeurd?

Het is gewoon tijd om alles op zijn plaats te zetten.

Maar haal deze pijn nooit uit me.

Ik kan niet slapen, er is weer iets mis.

Het is gewoon tijd om alles op zijn plaats te zetten.

Maar ik begrijp dat het vandaag niet zal werken

Om in een droom de beste dromen en gedachten te zien.

Momenten van waarheid, openbaring,

En morgen opnieuw vergetelheid vinden in zonden.

Het voelt alsof mijn hart eruit wil springen

En er is een zoute smaak op de lippen.

Ik beloof mezelf dat ik mijn fouten niet zal herhalen,

Maar dat weet ik van te voren

Ze zijn niets waard.

De geloften die ik heb gedaan

Ze smelten bij de eerste zonnestralen.

Morgen

Er komt een nieuwe dag en ik zal het me niet meer herinneren

Over de gedachten die me vandaag dwarszaten.

Ja, maar het doet nog steeds pijn, en ik kan niet meer,

En er is nergens om heen te gaan, en bijna niemand zal helpen.

Ik kan niet slapen alleen omdat

Wat in een droom, wat in werkelijkheid ben ik vrij om te verdrinken

In deze weekdagen, in dit dagelijkse leven,

In deze eindeloze menselijke haat.

Ik heb niet de moed om de tijd te verlaten

Om te begrijpen waarom dit allemaal wordt gedaan,

Wat gebeurt er met ons?

Waarom breken we alles met onze eigen handen?