Эпилог - MaryJane

Очень интересно смотреть в чужие окна, не заглядывать, а имено смотреть.

Люди привыкли думать, что их дом — их крепость.

Люди не любят бесцеремонных

гостей.

Но у каждой крепости свой флаг.

Пусть наши флаги лишь зановески в наших окнах.

всё равно это флаги для прохожего, что поднимает гдаза проходя мимо по улице

Знаменем может быть всё что угодно.

Даже старые ободранные стены и голоя

лампочка на шнуре.

тоже знамя.

Пусть это и белый флаг капитуляции перед жизнью.

Мне нравяться города в которых

не боятся поднимать флаги.

мне нравиться преветствовать чужие знамёна.

интересно, каким люди видят мой

флаг?

Пусть кто-нибудь глядя в моё окно решит, что здесь читают хорошую книгу или

бъются над упрямой теоремой.

Занимаются любовью или сидят над постелью больного ребёнка, хотя.

они могут думать всё что угодно,

но на самом деле, только я знаю, какое у меня знамя.

Het is heel interessant om in andermans ramen te kijken, niet om te kijken, maar om te kijken.

Mensen zijn gewend te denken dat hun huis hun kasteel is.

Mensen houden niet van arrogant

gasten.

Maar elk fort heeft zijn eigen vlag.

Laat onze vlaggen gewoon gordijnen voor onze ramen zijn.

hoe dan ook, dit zijn vlaggen voor een voorbijganger die langs de straat een gdaza opheft

Alles kan een banner zijn.

Zelfs de oude gepelde muren en kaal

gloeilamp aan een snoer.

ook een spandoek.

Laat dit een witte vlag zijn van overgave aan het leven.

Ik hou van steden waar

niet bang om vlaggen te hijsen.

Ik groet graag de spandoeken van andere mensen.

Ik vraag me af hoe mensen mijn . zien

vlag?

Laat iemand die uit mijn raam kijkt beslissen dat hier een goed boek wordt gelezen of

strijd met de hardnekkige stelling.

Wel vrijen of boven het bed van een ziek kind zitten.

ze kunnen denken wat ze willen

maar eigenlijk weet alleen ik wat voor banner ik heb.