Как будто один - MaryJane

Я как будто один На окраине мира,

Я как будто над ним воспаривший на крыльях,

От свободы отвыкший, но свободолюбивый,

Я как будто всегда был им…

Я как будто один На окраине мира,

Я как будто над ним воспаривший на крыльях,

От свободы отвыкший, но свободолюбивый,

Я как будто всегда был им…

Всё не так, как мне бы хотелось-

Вряд ли когда-нибудь будет

И стандартная серость одинаковых будней

Тенью родной повсюду со мной,

но я не такой и у неё второстепенная роль.

Пусть не редки случаи, когда я проклинаю фразы,

Которые должны были быть, но в итоге не были сказаны

И я пытаюсь видеть прошлое, хотя бы в памяти,

Моментами яркими незабываемыми, но сами знаете.

Оставшимися позади и мне не вернуть их

И я как будто один остаюсь по-сути.

Передо мной горизонт до откровенья чистый

Мыслями выстлан выше лишь птицы и те довольно близко.

Я продолжаю путешествие по миру-

Вот оно моё свободное гордое одиночество,

Хотя со мною многие и многие мне дороги

И многим дорогим быть хочется.

Я как будто один На окраине мира,

Я как будто над ним воспаривший на крыльях,

От свободы отвыкший, но свободолюбивый,

Я как будто всегда был им…

Я как будто один На окраине мира,

Я как будто над ним воспаривший на крыльях,

От свободы отвыкший, но свободолюбивый,

Я как будто всегда был им…

Скорее всего выдумал то, что будет где-то получше,

Что очертания города станут чёткими в лужах.

Что где-то я тебе нужен в них, ведь так уже было,

Вот только пламя в глазах твоих быстро остыло

И я как будто один и никого рядом,

Огромный красочный мир, разделённый взглядом,

И я как будто над ним, словно так и надо,

Словно в его воздухе я расворяюсь паром.

А мимо пролетают незаметно дни неделями.

И в настоящее время хотелось бы верить в них.

Ещё мнгновение назад вернуть бы-

Там где-то в прошлом переплетались наши судьбы.

Но как-то быстро, странно, непонятно

Всё обратилось на свои места обратно.Жалко.

И только в памяти останутся воспоминания,

Что мы с тобой когда-то были счастливы…

Я как будто один На окраине мира,

Я как будто над ним воспаривший на крыльях,

От свободы отвыкший, но свободолюбивый,

Я как будто всегда был им…

Я как будто один На окраине мира,

Я как будто над ним воспаривший на крыльях,

От свободы отвыкший, но свободолюбивый,

Я как будто всегда был им…

Я как будто один, кто ни о чём не жалеет,

Единственный, кто в ошибки не верил и не будет верить.

Да, всё меняется, конечно, от времени к времени,

Может чуть чаще, чем хотелось бы, но что поделаешь?

Сомнений нет, дорога верная, но ангелы, где же Вы?

Я ведь из последних сил тянусь к небу с надеждою.

Но тишина и звёзды отвечают ветром-

На мои вопросы всё также нет ответа.

Эй!!!

Кто-нибудь, остановитесь!

Вот он я!

Потерянный, на подступах к тому, чтобы войти в историю,

Вроде бы я окружен меняющими облики,

Но кто ещё заметит блики солнца в мутном море?

Я посвещаю себя поискам далёкого света,

Хотя кто знает, может, я ищу того, чего нету.

Трачу время на мелочи, видимо, так хотелось бы.

Медленно, дорогой верною, на встречу ветру.

Я как будто один На окраине мира,

Я как будто над ним воспаривший на крыльях,

От свободы отвыкший, но свободолюбивый,

Я как будто всегда был им…

Я как будто один На окраине мира,

Я как будто над ним воспаривший на крыльях,

От свободы отвыкший, но свободолюбивый,

Я как будто всегда был им…

Ik schijn alleen te zijn aan de rand van de wereld,

Ik lijk op vleugels boven hem te zijn uitgestegen,

Gespeend van vrijheid, maar vrijheidslievend,

Het is alsof ik hem altijd ben geweest...

Ik schijn alleen te zijn aan de rand van de wereld,

Ik lijk op vleugels boven hem te zijn uitgestegen,

Gespeend van vrijheid, maar vrijheidslievend,

Het is alsof ik hem altijd ben geweest...

Alles is niet zoals ik zou willen -

Zal bijna nooit

En de standaard saaiheid van hetzelfde dagelijkse leven

De schaduw van mijn eigen is overal bij mij,

maar zo ben ik niet en zij heeft een ondergeschikte rol.

Laat er gelegenheden zijn dat ik zinnen vervloek

Wat had moeten zijn, maar uiteindelijk niet werd gezegd

En ik probeer het verleden te zien, tenminste in herinnering,

Heldere onvergetelijke momenten, maar weet je.

Achtergelaten en ik kan ze niet terugbrengen

En ik schijn in wezen alleen te blijven.

Voor mij is de horizon helder voor openbaring

Alleen de vogels zijn omzoomd met gedachten hierboven, en ze zijn redelijk dichtbij.

Ik vervolg mijn reis rond de wereld -

Hier is het mijn gratis trotse eenzaamheid,

Hoewel bij mij velen en velen mij dierbaar zijn

En veel mensen willen duur zijn.

Ik schijn alleen te zijn aan de rand van de wereld,

Ik lijk op vleugels boven hem te zijn uitgestegen,

Gespeend van vrijheid, maar vrijheidslievend,

Het is alsof ik hem altijd ben geweest...

Ik schijn alleen te zijn aan de rand van de wereld,

Ik lijk op vleugels boven hem te zijn uitgestegen,

Gespeend van vrijheid, maar vrijheidslievend,

Het is alsof ik hem altijd ben geweest...

Hoogstwaarschijnlijk heeft hij iets uitgevonden dat ergens beter zou zijn,

Dat in de plassen de contouren van de stad duidelijk worden.

Dat je me ergens in hen nodig hebt, omdat het al is gebeurd,

Maar de vlam in je ogen bekoelde snel

En het is alsof ik alleen ben en er niemand in de buurt is

Een enorme kleurrijke wereld, gescheiden door een oogopslag,

En ik lijk boven hem te staan, alsof het nodig is,

Als in de lucht los ik op in stoom.

En de dagen vliegen wekenlang onopgemerkt voorbij.

En op dit moment zou ik er graag in willen geloven.

Nog een moment terug om terug te keren -

Ergens in het verleden waren onze lotsbestemmingen met elkaar verweven.

Maar op de een of andere manier snel, vreemd, onbegrijpelijk

Alles keerde terug naar zijn plaats, het is jammer.

En alleen herinneringen zullen in het geheugen blijven,

Dat jij en ik ooit gelukkig waren...

Ik schijn alleen te zijn aan de rand van de wereld,

Ik lijk op vleugels boven hem te zijn uitgestegen,

Gespeend van vrijheid, maar vrijheidslievend,

Het is alsof ik hem altijd ben geweest...

Ik schijn alleen te zijn aan de rand van de wereld,

Ik lijk op vleugels boven hem te zijn uitgestegen,

Gespeend van vrijheid, maar vrijheidslievend,

Het is alsof ik hem altijd ben geweest...

Het is alsof ik de enige ben die nergens spijt van heeft,

De enige die niet in fouten geloofde en niet zal geloven.

Ja, alles verandert natuurlijk van tijd tot tijd,

Misschien iets vaker dan we zouden willen, maar wat kun je doen?

Er is geen twijfel, de weg is goed, maar engelen, waar ben je?

Per slot van rekening reik ik met mijn laatste krachten hoopvol naar de hemel.

Maar stilte en sterren antwoorden met de wind -

Nog steeds geen antwoord op mijn vragen.

Hoi!!!

Iemand stopt!

Hier ben ik!

Verdwaald, op het punt de geschiedenis in te gaan,

Het lijkt alsof ik omringd ben door shapeshifters,

Maar wie anders zal de schittering van de zon in de modderige zee opmerken?

Ik wijd mezelf aan het zoeken naar een ver licht,

Hoewel wie weet zoek ik iets wat er niet is.

Ik besteed tijd aan kleinigheden, blijkbaar zou ik dat graag willen.

Langzaam, lieve gelovigen, tegen de wind in.

Ik schijn alleen te zijn aan de rand van de wereld,

Ik lijk op vleugels boven hem te zijn uitgestegen,

Gespeend van vrijheid, maar vrijheidslievend,

Het is alsof ik hem altijd ben geweest...

Ik schijn alleen te zijn aan de rand van de wereld,

Ik lijk op vleugels boven hem te zijn uitgestegen,

Gespeend van vrijheid, maar vrijheidslievend,

Het is alsof ik hem altijd ben geweest...