Меня убили - MaryJane

Меня убили, вы видели?

А грохот от выстрела?

Быстро так багровым стало чистое.

Казалось бы, жизнь моя так близко,

И мечты недостижимые почти сбылись, но

Меня убили… Не знаю, кто пожелал моей смерти?

Возможно, те, кому я верил, но вы уж не верьте.

Быть может, череда ошибок привела к этому.

Детей погибшей Атлантиды я примеру следовал?

Да, довольно больно, но не долго, правда.

Жалко рубаху только, что выгладил на завтра.

Да, внезапно как-то, точно, были планы,

Может, кто по контракту, может, просто пьяный.

Преданный, падая, понимал последствия, нехотя.

Выбора не было, небо за меня его сделало,

Время смело под моим телом белый мел и наш дом

Опустел, а я еще вчера не знал что…

Nady:

Не знал, что мне не суждено увидеть Голливуд…

Что в новой песне пару строк не допишу я…

Меня убьют не на экране, а наяву.

Если буквально, то предательства не выношу я.

Мое сердце замерло.

Остановилось временно?

Хоть и билось пламенно, четко, уверенно.

Как нарушить правила, что сюда нас привели?

Заклинанье применить?

Артефакт из Припяти?

Прервали на полуслове мою беседу с судьбою,

Я убедил ее вроде, что сам жизнь строю.

Мне не помог бы Хью Лори в роли доктора Хауса:

Диагноз — смерть.

Стук, стук, пауза.

Отнюдь не к всеобщему ужасу.

Мало кто удосужился

Того, чтоб мучиться и получить отдых заслуженный.

Знайте, что бесполезно уповать на честность

В месте, где лесть и преданность — одно и то же в части действий.

Вот и гнев прошел, секунды его стерли

В порошок, а еще — я так и не сыграю в кёрлинг…

И почему-то не раньше возник вопрос вдруг:

Что дальше?

Пауза, стук, стук.

Ze hebben me vermoord, heb je dat gezien?

En het gebrul van het schot?

Snel zo paars werd schoon.

Het lijkt erop dat mijn leven zo dichtbij is,

En onbereikbare dromen kwamen bijna uit, maar

Ze hebben me vermoord... Ik weet niet wie mijn dood wenste?

Misschien degenen die ik geloofde, maar jij gelooft niet.

Misschien heeft een reeks fouten hiertoe geleid.

Heb ik het voorbeeld gevolgd van de kinderen van het verloren Atlantis?

Ja, het doet veel pijn, maar niet voor lang, echt waar.

Jammer dat ik net mijn overhemd voor morgen gestreken heb.

Ja, op de een of andere manier waren er zeker plannen,

Misschien iemand met een contract, misschien gewoon dronken.

De toegewijde, die viel, begreep met tegenzin de gevolgen.

Er was geen keus, de lucht maakte het voor mij,

De tijd is vet onder mijn lichaam wit krijt en ons huis

Leeg, maar gisteren wist ik dat niet...

Nady:

Ik wist niet dat ik niet voorbestemd was om Hollywood te zien...

Dat ik in een nieuw nummer niet een paar regels zal toevoegen ...

Ik zal niet op het scherm worden vermoord, maar in werkelijkheid.

Letterlijk, ik kan niet tegen verraad.

Mijn hart zonk.

Tijdelijk gestopt?

Hoewel het vurig klopte, duidelijk, zelfverzekerd.

Hoe de regels te breken die ons hier hebben gebracht?

Een vloek uitspreken?

Artefact uit Pripyat?

Ze onderbraken mijn gesprek met het lot midden in een zin,

Ik overtuigde haar ervan dat ik het leven zelf bouw.

Hugh Laurie als Dr. House kon me niet helpen:

De diagnose is de dood.

Klop, klop, pauze.

Niet tot algemene afschuw.

weinig gehinderd

Om te lijden en een welverdiende rust te krijgen.

Weet dat het nutteloos is om op eerlijkheid te vertrouwen

Op een plek waar vleierij en toewijding één en hetzelfde zijn in termen van actie.

Dus de woede is voorbij, de seconden hebben het gewist

Naar het poeder, en ook - ik zal geen curling spelen ...

En om de een of andere reden, niet eerder, rees plotseling de vraag:

Wat is het volgende?

Pauze, klop, klop.