Between The Daylight And The Dark - Mary Gauthier

Well, the grasses are swaying, the sun’s going down

Music is playing, you’re waving through town

Pull into the driveway, toss it in park

Stare out of the windshield, out into the world

It was all for the love of a wayward girl

Who left you with a second place smile and a broken heart

And the streetlights are starting to flicker to life

They glow for a minute then they get bright

Fireflies light up, circle and spark

There’s nothing really that you can do

Put your hands in your pockets and try to get through

The distance between the daylight and the dark

And the front porch flags lie themselves down

Like forgotten soldiers and old wedding gowns

In closets unopened and graves without any marks

As the night curtains lower behind the rooftops

Shadows dance across the sidewalks

And ricochet off of the houses like pieces of art

Then you mind is reeling as the sky is changing

All you’re feeling and you’re re-arranging

The rest of your life like lines on an old sailors chart

You climb back in and fire the ignition

Put your hands on the wheel, head into the distance

The distance between the daylight and the dark

Nou, de grassen wiegen, de zon gaat onder

Er speelt muziek, je zwaait door de stad

Trek de oprit op, gooi hem in het park

Staar uit de voorruit, de wereld in

Het was allemaal uit liefde voor een eigenzinnig meisje

Wie liet je achter met een glimlach op de tweede plaats en een gebroken hart?

En de straatlantaarns beginnen te flikkeren tot leven

Ze gloeien een minuut en daarna worden ze helder

Vuurvliegjes lichten op, cirkelen en vonken

Er is niets dat je echt kunt doen

Steek je handen in je zakken en probeer er door te komen

De afstand tussen het daglicht en het donker

En de vlaggen van de veranda gaan zelf liggen

Zoals vergeten soldaten en oude bruidsjurken

In ongeopende kasten en graven zonder sporen

Terwijl de nachtgordijnen achter de daken zakken

Schaduwen dansen over de trottoirs

En als kunstwerken van de huizen afketsen

Dan wankelt je geest terwijl de lucht verandert

Alles wat je voelt en je bent aan het herschikken

De rest van je leven als lijnen op een oude zeemanskaart

Je klimt weer in en vuurt het contact aan

Leg je handen aan het stuur, ga de verte in

De afstand tussen het daglicht en het donker