Кит - Марсель

Помнишь, на пляже безлюдном, под яркими звездами

Соленые капли смыли поцелуи других.

На что толкало твое одиночество?

И по ночам твою лодку целует белый кит.

Целует нежно, слезами украдкой

Вновь выплывая за тысячу морских миль.

Он ждет, когда появится новое имя,

Способное стереть воспоминание о нем в пыль.

Он нашел тебя оставленной в сети.

Ты задыхалась, запутавшись на дне.

Пытаясь спасти, нырял снова и снова.

Отдавая весь свой воздух тебе.

Боролся с течениями отбившийся от стаи.

Идя на ложь, боль и предательство.

Слова пусты, ценны лишь поступки.

Но слабый будет вечно винить обстоятельства.

Победный фонтан, удары хвостом.

На сильной спине он нес тебя к берегу.

Летали от счастья, но твой мир другой.

И сладкий сон в один миг превратился в истерику.

Он сходил с ума и в своей голове,

Задавая вопросы, сам на них отвечал.

Что все не случайно и дно твой дом.

Он лишь притворялся, что раньше не знал.

Теперь ты свободна, язык сможет скрыть истину.

Идеал бессилия задушен теплотой рук моих.

Закрыв глаза, вдалеке стук сердца.

Паузы, ты слышишь?

Так умирает кит.

Weet je nog, op een verlaten strand, onder heldere sterren?

Zoute druppels spoelden de kussen van anderen weg.

Wat dreef je eenzaamheid?

En 's nachts wordt je boot gekust door een witte walvis.

Kus zachtjes, heimelijk met tranen

Weer duizend zeemijlen zeilen.

Hij wacht op een nieuwe naam die verschijnt

In staat om de herinnering aan hem tot stof uit te wissen.

Hij vond je op het net.

Je was stikkend, verward aan de onderkant.

Probeerde te redden, dook opnieuw en opnieuw.

Ik geef al mijn lucht aan jou.

Gevochten met de stromingen die van het peloton waren afgedwaald.

Doorgaan met leugens, pijn en verraad.

Woorden zijn leeg, alleen daden zijn waardevol.

Maar de zwakken zullen voor altijd de omstandigheden de schuld geven.

Overwinningsfontein, staart klappen.

Op een sterke rug droeg hij je naar de kust.

Ze vlogen van geluk, maar jouw wereld is anders.

En de zoete droom sloeg in een oogwenk om in hysterie.

Hij werd gek en in zijn hoofd

Door vragen te stellen, beantwoordde hij ze zelf.

Dat niet alles toevallig is en de bodem jouw huis is.

Hij deed net alsof hij het niet eerder wist.

Nu je vrij bent, kan de tong de waarheid verbergen.

Het ideaal van onmacht wordt gewurgd door de warmte van mijn handen.

Als je je ogen sluit, klopt het geluid van je hart in de verte.

Pauze, hoor je?

Dit is hoe de walvis sterft.