Песня о кино - Марк Бернес

Из всех чудес на шумном белом свете

Мне с малых лет запомнилось одно:

Оно стояло на углу Ванцетти

И называлось весело «КИНО».

Фрегаты надували паруса,

А я сидел и верил в чудеса.

А я сидел и верил в чудеса.

По вечерам в районный храм культуры

Мальчишек не пускали все равно,

И надо мной смеялись с верхотуры

Четыре буквы вывески «КИНО».

А я сюда шагал издалека,

В кулак зажав два потных пятака.

Но все опять случается на свете,

Горят огни неоновых реклам,

И топчется мальчонка на Ванцетти,

И тоже хочет верить чудесам.

А я прошу: — Пустите паренька,

Ведь это — я пришел издалека.

Из всех чудес на шумном белом свете

Мне с малых лет запомнилось одно:

Оно стояло на углу Ванцетти

И называлось весело «КИНО».

И я прошу: — Пустите паренька,

Ведь это — я пришел издалека.

Ведь это — я пришел издалека.

Van alle wonderen in het luidruchtige witte licht

Ik herinner me één ding van jongs af aan:

Het stond op de hoek van Vanzetti

En het werd vrolijk "KINO" genoemd.

De fregatten zetten koers

En ik zat en geloofde in wonderen.

En ik zat en geloofde in wonderen.

's Avonds naar de regionale cultuurtempel

De jongens mochten sowieso niet,

En ze lachten me uit vanaf de top

Vier letters van het teken "KINO".

En ik liep hier van ver,

Met twee zweterige stuivers in zijn vuist.

Maar alles gebeurt weer in de wereld,

Neonlichten zijn aan,

En de kleine jongen vertrapt Vanzetti,

En hij wil ook in wonderen geloven.

En ik vraag: - Laat de jongen gaan,

Ik ben het tenslotte die van ver kwam.

Van alle wonderen in het luidruchtige witte licht

Ik herinner me één ding van jongs af aan:

Het stond op de hoek van Vanzetti

En het werd vrolijk "KINO" genoemd.

En ik vraag: - Laat de jongen gaan,

Ik ben het tenslotte die van ver kwam.

Ik ben het tenslotte die van ver kwam.